Hoi iedereen!
Ik ben 28 jaar, en heb al een redelijk bewogen leven achter de rug qua tanden en alles wat ik erbij heb meegemaakt. Graag zou ik wat raad van jullie krijgen ivm wat ik het beste kan doen, want ik ben stilaan ten einde raad en dat reflecteert niet goed naar mezelf en mensen rondom me. :cry:
Het is allemaal begonnen met men gebit, ok verzorgd, af en toe weer wat minder dan. Nuja, op een dag als ik 16 was, bijt ik op iets en begon ik last te hebben van enorme pijnscheuten. Dus... ik naar de tandarts, deze tandarts stelt een barstje vast en wil mijn tand dan ook maken. Een beetje later was een "oeps" wat ik uit haar mond hoorde komen en kon ik door de verdoving heen met m'n tong voelen dat mijn tand zo goed als helemaal afgebroken was. Dit had gevolgen voor m'n zelfvertrouwen, alsook ben ik later te weten gekomen dat de onsteking die ik had opgelopen niet volledig weg was ondanks er geen zwelling was. Dit tastte mijn tanden langs de binnenkant verder aan, waardoor wortels er niet goed meer uit zagen. met de tijd werden men tanden slechter, braken er meer stukjes af en begon het meer en meer pijn te doen om te eten.
Ondertussen had ik al met een brief van de tandarts naar een ziekenhuis gestapt, deze verwees me door naar een ander ziekenhuis waar een hele afdeling met laatstejaars studenten en afgestudeerde artsen zat. Dit maakte alles heel wat goedkoper, aangezien m'n moeder in een scheiding zat en ik nog studeerde. In die tijd had ik dus geen andere keuze.
In dit ziekenhuis heb ik nare ervaringen opgedaan met zowel de artsen als de operatie zelf om mijn wijsheidstanden te verwijderen en andere tanden te repareren (plaatselijke verdoving). Zo liet een stagiar mij bijna verdinken in m'n eigen bloed, had de arts niet goed gesneden waardoor hij afschoof op men andere tanden en zo 3 tanden wegmaaide. Deze werden vervangen door "stompjes" en dit merkte ik pas op na de operatie, wanneer alles was uitgewerkt. Ik ben de dag erna nog terug kunnen gaan omdat ze niet goed gehecht hadden, en het was blijven bloeden en aan de binnekant van men mond zat na 1 nacht een hele dikke bloedklonter.
Na het 2de bezoek en mij eens te laten horen, hebben ze mij er nooit meer teruggezien. Dan heb ik enkele jaren gesukkeld met m'n tanden. Mijn zelfvertrouwen was helemaal weg en op dat punt verloor ik mijn vriendin, o.a. ook door alles wat met mijn gebit gebeurde, Ze wou o.a. liever iemand met een mooi gebit ipv met zoveel problemen, ook dit stak me in een diepe put waardoor ik m'n tanden een tijdje links liet liggen.
Enkele jaren terug heb ik de knoop doorgehakt om er wat aan te doen, deze keer in het ziekenhuis waar ik eerst terecht kwam, nu was het financieel al wat beter en kon dit dan ook doorgaan. Ik was net van school en op dat moment nog zonder werk dus het kon wel gebeuren. Ik vond ook geen werk door het hele gedoe met men gebit, je zag de mensen zo naar me kijken en ik klapte helemaal toe of zij knapten er op af.
3jaar geleden, kwam de arts in dat ziekenhuis met een voorstel om een deel van men gebit te verwijderen omdat ze stuk waren, en die dat nog gered konden worden te behouden en te laten repareren. Dit gebeurde en zo werden er 13 tanden verwijderd, en 9 tanden vooraan werden behouden (1 daarvan was die afgebroken tand waar ik al enkele jaren mee rondliep sinds bij die tandarts). Dit ging ook hersteld worden en ik ging dan een "brug" of kustgebit krijgen voor de rest van de tanden.
De tanden die er nog waren werden inderdaad hersteld, de tandarts was super! Alleen... de vulling kwam altijd een beetje los en de gebruikte technieken en materialen leken me wat verouderd. Ook mijn familie had er last van dat hun vullingen altijd wat vulling verloren achteraf. Dus ik naar een andere tandarts, ook aangezien ik verhuisd was naar een andere streek en mijn "valste tand" was losgekomen. (met ijzeren pin en vulling erop is beste omschrijving die ik kan geven hoe dit hersteld was)
Deze tandarts bleek ook over een vele betere werkwijze en huidigere technieken en materialen te beschikken, enkel leek de tandarts het na enkele afspraken voor bekeken te houden. Ik werd sneller en sneller buitengewerkt en hoe langer hoe onvriendelijker hij werd. Zijn kinderen die hem kwamen lastigvallen omdat ze iets stuk hadden gemaakt leidde onder andere tot gevloek en een moodswisseling, waardoor volgens mij de werkwijze beinvloed werd. De dag voor hij officieel een maand zijn praktijk sloot, werkte hij me buiten op nog geen half uurtje.
Ik had bij hem mijn vals gebit verkregen dat hij liet maken bij een dienst of persoon die zo'n dingen maakte. Erna heeft hij nog tanden bijgewerkt waardoor met alle gevolge vandien het gebit niet goed meer overeenkwam met men echte tanden, en dus ook braken er stukjes af. Toen ik klaagde over het feit dat er nog lucht tussen het vals gebit en mijn gehelmte leek te zitten, kreeg ik het antwoord: dat is normaal, dat moet wennen en zich aanpassen. Toen ik zei dat mijn vals gebit niet goed zat (na 3 maanden!) was het ook nog steeds wennen volgens hem...
Ik heb mijn gebit nu bijna een jaar, die lucht tussen vals gebit en gehemelte zorgde ervoor dat er een stukje van mijn vals gebit brak, en even later het stuk helemaal weg was. Dit is niet zo erg, de tanden die de tandarts na mijn gebit heeft hersteld kregen net ietsje meer ruimte want ik had het gevoel dat het daar plots ook niet goed meer zat. Zo brak er van mijn onderstel ook nog wat materiaal mee af waar de tanden op vastzaten. Ook kwam er net voor het slapen gaan een ijzeren haakje van het gebit los, afgebroken.
Ik vind, als je +/- 1000 uitgeeft aan een vals gebit + extra kosten van elk tandartsbezoek en herstel van tanden gedurende enkele afspraken, dat je toch kwaliteit mag leveren en soms had ik dit bij de laatste tandarts wel, maar door zijn humeur of minder goeie afwerking is dit vertrouwen ook de mist ingegaan. Zeker nadat hij me echt buiten wimpelde alsof hij dringend op vakantie moest de laatste keer.
Hier zit ik dus, met een vals gebit dat ik nog inkrijg. Maar vast is met maar 1 haakje, afgebroken is op sommige plekken en volgens mij en m'n vriendin waarvan ook nog is het gehemelte veel te hoog is. Nu ontdek ik ook nog dat het gebid stilletjes aan m'n echte tanden stuk aan het maken is, door te verschuiven of te eten of dergelijke. (eten doe ik meestal zonder gebit in). Dit merk ik vooral doordat er o.a. stukjes afbreken of bruine randjes komen op de plaatsten waar mijn tanden aansluiten aan mijn valse.
Ik weet het, het is een hele boterham om te lezen, maar in grote lijnen omschrijft dit toch wel mijn levensverhaal over mijn gebit. Mijn vraag is nu aan jullie of jullie nog wat raad hebben voor mij? Wat zou jij doen? zou je teruggaan naar je laatste onvriendelijke tandarts of zoek je een nieuwe op?
Ik ben ten einde raad en heb zelfs wat schrik om een telefoontje te doen naar een andere anders, uit vrees om terug zo'n reacties op te bouwen of dat ze me zelfs niet willen helpen omdat het gebit niet van bij hun komt ofzo?
Alvast bedankt om mijn verhaal te willen lezen, hopelijk krijg ik een paar leuke comments met goeie oplossingen (liefst niet te duur indien er geen andere keuze is)
Groetjes
Jelle
NeoSmoke
Ik ben 28 jaar, en heb al een redelijk bewogen leven achter de rug qua tanden en alles wat ik erbij heb meegemaakt. Graag zou ik wat raad van jullie krijgen ivm wat ik het beste kan doen, want ik ben stilaan ten einde raad en dat reflecteert niet goed naar mezelf en mensen rondom me. :cry:
Het is allemaal begonnen met men gebit, ok verzorgd, af en toe weer wat minder dan. Nuja, op een dag als ik 16 was, bijt ik op iets en begon ik last te hebben van enorme pijnscheuten. Dus... ik naar de tandarts, deze tandarts stelt een barstje vast en wil mijn tand dan ook maken. Een beetje later was een "oeps" wat ik uit haar mond hoorde komen en kon ik door de verdoving heen met m'n tong voelen dat mijn tand zo goed als helemaal afgebroken was. Dit had gevolgen voor m'n zelfvertrouwen, alsook ben ik later te weten gekomen dat de onsteking die ik had opgelopen niet volledig weg was ondanks er geen zwelling was. Dit tastte mijn tanden langs de binnenkant verder aan, waardoor wortels er niet goed meer uit zagen. met de tijd werden men tanden slechter, braken er meer stukjes af en begon het meer en meer pijn te doen om te eten.
Ondertussen had ik al met een brief van de tandarts naar een ziekenhuis gestapt, deze verwees me door naar een ander ziekenhuis waar een hele afdeling met laatstejaars studenten en afgestudeerde artsen zat. Dit maakte alles heel wat goedkoper, aangezien m'n moeder in een scheiding zat en ik nog studeerde. In die tijd had ik dus geen andere keuze.
In dit ziekenhuis heb ik nare ervaringen opgedaan met zowel de artsen als de operatie zelf om mijn wijsheidstanden te verwijderen en andere tanden te repareren (plaatselijke verdoving). Zo liet een stagiar mij bijna verdinken in m'n eigen bloed, had de arts niet goed gesneden waardoor hij afschoof op men andere tanden en zo 3 tanden wegmaaide. Deze werden vervangen door "stompjes" en dit merkte ik pas op na de operatie, wanneer alles was uitgewerkt. Ik ben de dag erna nog terug kunnen gaan omdat ze niet goed gehecht hadden, en het was blijven bloeden en aan de binnekant van men mond zat na 1 nacht een hele dikke bloedklonter.
Na het 2de bezoek en mij eens te laten horen, hebben ze mij er nooit meer teruggezien. Dan heb ik enkele jaren gesukkeld met m'n tanden. Mijn zelfvertrouwen was helemaal weg en op dat punt verloor ik mijn vriendin, o.a. ook door alles wat met mijn gebit gebeurde, Ze wou o.a. liever iemand met een mooi gebit ipv met zoveel problemen, ook dit stak me in een diepe put waardoor ik m'n tanden een tijdje links liet liggen.
Enkele jaren terug heb ik de knoop doorgehakt om er wat aan te doen, deze keer in het ziekenhuis waar ik eerst terecht kwam, nu was het financieel al wat beter en kon dit dan ook doorgaan. Ik was net van school en op dat moment nog zonder werk dus het kon wel gebeuren. Ik vond ook geen werk door het hele gedoe met men gebit, je zag de mensen zo naar me kijken en ik klapte helemaal toe of zij knapten er op af.
3jaar geleden, kwam de arts in dat ziekenhuis met een voorstel om een deel van men gebit te verwijderen omdat ze stuk waren, en die dat nog gered konden worden te behouden en te laten repareren. Dit gebeurde en zo werden er 13 tanden verwijderd, en 9 tanden vooraan werden behouden (1 daarvan was die afgebroken tand waar ik al enkele jaren mee rondliep sinds bij die tandarts). Dit ging ook hersteld worden en ik ging dan een "brug" of kustgebit krijgen voor de rest van de tanden.
De tanden die er nog waren werden inderdaad hersteld, de tandarts was super! Alleen... de vulling kwam altijd een beetje los en de gebruikte technieken en materialen leken me wat verouderd. Ook mijn familie had er last van dat hun vullingen altijd wat vulling verloren achteraf. Dus ik naar een andere tandarts, ook aangezien ik verhuisd was naar een andere streek en mijn "valste tand" was losgekomen. (met ijzeren pin en vulling erop is beste omschrijving die ik kan geven hoe dit hersteld was)
Deze tandarts bleek ook over een vele betere werkwijze en huidigere technieken en materialen te beschikken, enkel leek de tandarts het na enkele afspraken voor bekeken te houden. Ik werd sneller en sneller buitengewerkt en hoe langer hoe onvriendelijker hij werd. Zijn kinderen die hem kwamen lastigvallen omdat ze iets stuk hadden gemaakt leidde onder andere tot gevloek en een moodswisseling, waardoor volgens mij de werkwijze beinvloed werd. De dag voor hij officieel een maand zijn praktijk sloot, werkte hij me buiten op nog geen half uurtje.
Ik had bij hem mijn vals gebit verkregen dat hij liet maken bij een dienst of persoon die zo'n dingen maakte. Erna heeft hij nog tanden bijgewerkt waardoor met alle gevolge vandien het gebit niet goed meer overeenkwam met men echte tanden, en dus ook braken er stukjes af. Toen ik klaagde over het feit dat er nog lucht tussen het vals gebit en mijn gehelmte leek te zitten, kreeg ik het antwoord: dat is normaal, dat moet wennen en zich aanpassen. Toen ik zei dat mijn vals gebit niet goed zat (na 3 maanden!) was het ook nog steeds wennen volgens hem...
Ik heb mijn gebit nu bijna een jaar, die lucht tussen vals gebit en gehemelte zorgde ervoor dat er een stukje van mijn vals gebit brak, en even later het stuk helemaal weg was. Dit is niet zo erg, de tanden die de tandarts na mijn gebit heeft hersteld kregen net ietsje meer ruimte want ik had het gevoel dat het daar plots ook niet goed meer zat. Zo brak er van mijn onderstel ook nog wat materiaal mee af waar de tanden op vastzaten. Ook kwam er net voor het slapen gaan een ijzeren haakje van het gebit los, afgebroken.
Ik vind, als je +/- 1000 uitgeeft aan een vals gebit + extra kosten van elk tandartsbezoek en herstel van tanden gedurende enkele afspraken, dat je toch kwaliteit mag leveren en soms had ik dit bij de laatste tandarts wel, maar door zijn humeur of minder goeie afwerking is dit vertrouwen ook de mist ingegaan. Zeker nadat hij me echt buiten wimpelde alsof hij dringend op vakantie moest de laatste keer.
Hier zit ik dus, met een vals gebit dat ik nog inkrijg. Maar vast is met maar 1 haakje, afgebroken is op sommige plekken en volgens mij en m'n vriendin waarvan ook nog is het gehemelte veel te hoog is. Nu ontdek ik ook nog dat het gebid stilletjes aan m'n echte tanden stuk aan het maken is, door te verschuiven of te eten of dergelijke. (eten doe ik meestal zonder gebit in). Dit merk ik vooral doordat er o.a. stukjes afbreken of bruine randjes komen op de plaatsten waar mijn tanden aansluiten aan mijn valse.
Ik weet het, het is een hele boterham om te lezen, maar in grote lijnen omschrijft dit toch wel mijn levensverhaal over mijn gebit. Mijn vraag is nu aan jullie of jullie nog wat raad hebben voor mij? Wat zou jij doen? zou je teruggaan naar je laatste onvriendelijke tandarts of zoek je een nieuwe op?
Ik ben ten einde raad en heb zelfs wat schrik om een telefoontje te doen naar een andere anders, uit vrees om terug zo'n reacties op te bouwen of dat ze me zelfs niet willen helpen omdat het gebit niet van bij hun komt ofzo?
Alvast bedankt om mijn verhaal te willen lezen, hopelijk krijg ik een paar leuke comments met goeie oplossingen (liefst niet te duur indien er geen andere keuze is)
Groetjes
Jelle
NeoSmoke
Re: Story of my life!
Heb je verhaal aandachtig gelezen. Ik vind je moedig hoor, er is heel wat gebeurt met je gebit!
Of ik iets zou kunnen aanraden.. misschien een second opinion? twee weten er namelijk meer dan een... En niet alle tandartsen zijn gelijk, je moet het inderdaad ook net treffen.
Ik wens je veel sterkte verder!