Na 17 jaar ben ik op 3 oktober met het lood in m'n schoenen naar de tandarts gegaan. Er moet gewoon wat gebeuren want m'n gebit komt steeds verder in het verval. M'n twee voortanden boven zijn opgegeven en ook zal ik voor mijn gevoel niet veel kiezen overhouden. Dus het moest toch echt en met de steun van een lieve vriendin en ouders (die me financieel ook gelukkig dan zouden willen helpen) dan toch maar een afspraak gemaakt om te kijken wat er moest gebeuren en wat dat zou gaan kosten.
De schaamte om m'n mond open te doen, maar ik ben daar en laat zien dat ik toch echt wel wil dat het weer opgeknapt word. Ik kreeg een hele lieve tandarts, wist me echt op m'n gemak te stellen en vertelde dat ik me ook echt niet hoefde te schamen. Nadat ze m'n verhaal gehoord had over de schooltandarts, de tandarts in m'n jeugd, orthodontist, een nare ervaring bij de kaakchirurg en een tandarts op een vakantieadres begreep ze m'n angst en wilde ze me ook graag helpen.
Er moet dan ook heel wat gebeuren, onder extractie 6 kiezen + vullen 1 kies, boven extractie 4 kiezen + 2 tanden en vullen 1 tand en verder verwijderen van tandsteen.
Maandag gestart met het happen voor het frame wat ik ga krijgen als alles is gedaan. En donderdag had ik een afspraak voor tandsteen verwijderen, tenminste dat dacht ik, maar wat bleek ze ging ook al trekken. Ik was geheel overrompeld maar heb het toch laten gebeuren . De tranen stroomde maar ze wist me rustig te krijgen en met alle geduld van de wereld heeft ze de eerste 5 kiezen onder getrokken. Na de behandeling was ik ook even helemaal de weg kwijt. Gelukkig ben ik niet alleen heen gegaan en kon ik met een vriendin terug naar huis met de nodige pijnmedicatie. Toen de verdoving uitgewerkt raakte deed het erg zeer en ben ik maar met de medicatie gestart en ben ik ook goed blijven koelen. Maar nu is het wel erg gevoelig maar red ik het zonder medicatie. Wel ben ik bang dat het ontstoken raakt door bijvoorbeeld het eten wat er in achter blijft dus ben maar gestart met spoelen met een zoutoplossing.
Wat me nu wel beangstigd is de volgende afspraak, want volgens mijn briefje zouden we dan de kiezen onder trekken, (daar zit er nu nog 1 die er uit moet) Ze gaat dan toch ook niet ineens veel meer doen dan waar ik op voorbereid ben? Ik houd wel rekening met trekken maar hoeveel? M'n voortanden gaan er dan toch niet gelijk uit? Want ik dacht dat ze die pas zou trekken als het frame klaar was. Het blijft maar door m'n hoofd heen cirkelen.
En hoe lang duurt het voordat een frame meestal klaar is? Ook daar kreeg ik van de tandtechnicus niet echt een duidelijk antwoord op. Hij zegt dat ligt er aan wanneer de tandarts klaar is dat ik kan beginnen en de tandarts zei de laatste afspraak kunnen we nog niet maken want dat ligt er aan hoever de tandtechnicus is. Het brengt me in de war.
Ik heb nu nog 2 afspraken staan 6 en 13 november voor trekken en vullen. En dan? Laten ze me dan nog maanden zonder lopen of zo? dan durf ik straks de deur helemaal niet meer uit :-(
Ik weet het even niet meer...
De schaamte om m'n mond open te doen, maar ik ben daar en laat zien dat ik toch echt wel wil dat het weer opgeknapt word. Ik kreeg een hele lieve tandarts, wist me echt op m'n gemak te stellen en vertelde dat ik me ook echt niet hoefde te schamen. Nadat ze m'n verhaal gehoord had over de schooltandarts, de tandarts in m'n jeugd, orthodontist, een nare ervaring bij de kaakchirurg en een tandarts op een vakantieadres begreep ze m'n angst en wilde ze me ook graag helpen.
Er moet dan ook heel wat gebeuren, onder extractie 6 kiezen + vullen 1 kies, boven extractie 4 kiezen + 2 tanden en vullen 1 tand en verder verwijderen van tandsteen.
Maandag gestart met het happen voor het frame wat ik ga krijgen als alles is gedaan. En donderdag had ik een afspraak voor tandsteen verwijderen, tenminste dat dacht ik, maar wat bleek ze ging ook al trekken. Ik was geheel overrompeld maar heb het toch laten gebeuren . De tranen stroomde maar ze wist me rustig te krijgen en met alle geduld van de wereld heeft ze de eerste 5 kiezen onder getrokken. Na de behandeling was ik ook even helemaal de weg kwijt. Gelukkig ben ik niet alleen heen gegaan en kon ik met een vriendin terug naar huis met de nodige pijnmedicatie. Toen de verdoving uitgewerkt raakte deed het erg zeer en ben ik maar met de medicatie gestart en ben ik ook goed blijven koelen. Maar nu is het wel erg gevoelig maar red ik het zonder medicatie. Wel ben ik bang dat het ontstoken raakt door bijvoorbeeld het eten wat er in achter blijft dus ben maar gestart met spoelen met een zoutoplossing.
Wat me nu wel beangstigd is de volgende afspraak, want volgens mijn briefje zouden we dan de kiezen onder trekken, (daar zit er nu nog 1 die er uit moet) Ze gaat dan toch ook niet ineens veel meer doen dan waar ik op voorbereid ben? Ik houd wel rekening met trekken maar hoeveel? M'n voortanden gaan er dan toch niet gelijk uit? Want ik dacht dat ze die pas zou trekken als het frame klaar was. Het blijft maar door m'n hoofd heen cirkelen.
En hoe lang duurt het voordat een frame meestal klaar is? Ook daar kreeg ik van de tandtechnicus niet echt een duidelijk antwoord op. Hij zegt dat ligt er aan wanneer de tandarts klaar is dat ik kan beginnen en de tandarts zei de laatste afspraak kunnen we nog niet maken want dat ligt er aan hoever de tandtechnicus is. Het brengt me in de war.
Ik heb nu nog 2 afspraken staan 6 en 13 november voor trekken en vullen. En dan? Laten ze me dan nog maanden zonder lopen of zo? dan durf ik straks de deur helemaal niet meer uit :-(
Ik weet het even niet meer...
Re: Na 17 jaar weer naar de tandarts...
Als jij ergens geen toestemming voor geeft gebeurt het toch niet? Waarschijnlijk heeft ze je de 1e keer omgepraat wel kiezen te laten trekken zodat je daar niet langer tegenop hoefde te zien (of had je het door alle spanning misschien verkeerd onthouden) en ik neem aan dat je daarom ook akkoord bent gegaan. Ze gaat misschien wel weer met je overleggen, maar feit blijft dat als je echt iets niet wilt je er voor kunt kiezen iets niet te laten doen. En te blijven bij het oorspronkelijke plan. :-)
Enne... het is niet gebruikelijk dat mensen zonder voortanden naar huis gaan, maar het is goed om volgende keer het aangepaste plan nog even te bespreken en je kunt er natuurlijk ook van tevoren nog even naar vragen! Dan weet zij ook dat je behoefte hebt aan duidelijkheid.
Succes!
Re: Na 17 jaar weer naar de tandarts...