Hieronder puntsgewijs mijn beugeltraject, met naar aanleiding daarvan twee vragen.
Meneer M.
Allergisch voor nikkelallergie
• Wist niet of een beugel de stand van mijn gebit zou verbeteren. Abstract gesprek.
Geen advies. Wel besluit. ‘ We doen het.’
• Ongevraagd, zonder inzicht in afwegingen en zonder behandelplan ging ik akkoord met een traject dat naar verwachting een jaar tot anderhalf jaar zou gaan duren.
• M. klaagde dat mijn nikkelallergie dure slotjes vergde. Elk consult weer vroeg hij hoe ernstig mijn allergie kon zijn, met oog op mijn zilveren sieraden.
• Hij installeerde zonder notificatie wel een nikkelhoudende beugeldraad, die ik prima verdroeg. Triomf: 'zie je nou wel?'
• Verwees hem naar een artikel over nikkelallergie, de gradaties daarin en de relatie met chirurgische metalen. Vertelde dat ik experimenten met nikkelhoudende metalen prima vind, maar dit op voorhand wil weten met oog op eventuele allergische reactie.
• Nare consulten na deze 'feed back'. Wanneer ik bijvoorbeeld achterover in de stoel lag, liep hij langs en wierp onverhoeds mijn dossier op mijn lichaam.
• Daarbij had ik na een jaar nog steeds alleen boven een beugel en geen idee van verder plan.
• Besloot verder te kijken, zonder toen te weten hoe ongebruikelijk dit is in ortho-land.
Mevrouw S.
Niet mee in zee gegaan.
• Werkte aan een richtlijn waarbij vanaf een overbeet van 5 mm standaard het advies zou zijn om kaak te laten breken in het ziekenhuis.
• ‘ Veel mensen hebben een overbeet, het lijkt wel een Nederlandse ziekte!’ Bij hoeveel van hen dat daadwerkelijk tot ontstoken verhemeltes leidt, kon ze niet zeggen.
• Daarbij huppelden patiënten na zo'n ingreep twee dagen later alweer vrolijk haar praktijk in. Bij check van deze info op de websites van twee ziekenhuizen, besloten verder te kijken.
• Agressieve druk richting operatie. Niet bereid mee te denken over andere opties.
Mevrouw C.
Gemiste kans: geen veren.
• Mevrouw C. wijzigde zonder overleg het behandelplan om veren te plaatsen in: elastieken. Zij wilde geen dikke beugeldraad plaatsen voor de veren. ‘ En verder maakt het niet uit.’
• Behandeling werd op zelfde wijze half jaar verlengd.
• Een verzoek om een consult over de voortgang/afronding wees ze af omdat ze meende elke controle al over de voortgang te informeren.
• Mevrouw C. klaagde in ernst, dat mijn afspraken teveel op haar vrije dagen vielen.
• Ik vond dat we niet verder konden en besprak dit. Ze stuurde me naar mevrouw Van L.
Mevrouw van L.
Geen beet, zere tanden
• ‘ Veren bieden geen garantie, maar wel grotere kans op resultaat dan elastieken.’ Die kon ik alsnog krijgen. Duurde wel negen maanden langer. Dit kon ik na 2 jaar niet meer overzien.
• Uit efficiëntie-overwegingen in deze praktijk geen draadjes om mijn slotjes, ook niet op verzoek. Daardoor niet meer lachen vanwege bruine geworden (ketting-)elastieken.
• Eventuele klachten veroorzaakt door ’n beugel werden niet behandeld. Assistenten vroegen er naar, maar meldingen kwamen niet bij ortho. Dus alsnog naar buiten met 'prikkers'.
• Een bepaalde kies verdroeg geen elastiek meer. Heb dit gemeld. Is niet naar gekeken. Later bleek grote ontsteking onder de kies te zitten, door het bot.
‘Is niet aan mij om te adviseren met dergelijke klachten naar tandarts te gaan.’
• Ik kreeg nikkelhoudende spalken. Niet overlegd; spalken niet, alternatieven niet, gebruik nikkel zeker niet. Spalk er nu dus weer uit. (Want nikkelallergie, zie meneer M.)
• Geen verklaring voor het niet passen van gebit en/of de pijnlijke voortanden aan einde traject. ‘Het zou moeten passen’.
Doel beugeltraject
• Geen. Ingezakte beet, overbeet 5 mm. Tandarts zei dat beugel voor behoud kiezen goed was.
Resultaat (na 2/12 jaar, 1 mnd. zonder beugel)
• Gebit raakt elkaar slechts op enkele plekken. Verder geen beet meer. (Conclusie tandarts.)
• Aanhoudend pijnlijke voortanden waarvoor geen verklaring is.
• Angst. Mijn tandarts heeft me uitgelegd dat er met dragen van retentiemateriaal weinig kan gebeuren en tanden echt niet plotseling in verhemelte staan. Vertrouw mond niet meer.
• Verwondering. Met oog op kosten gezondheidszorg en eed van Hippocrates: waarom krijgen gezonde mensen zonder klachten zware operaties opgedrongen?
Vragen
1. Begrijp bovenstaand verhaal niet. Moet er iets mee. Maar wat?
2. Ik zal nog wel weer eens naar een ortho moeten, voor nieuw retentiemateriaal en vanwege de voortanden. Waar durf ik heen?
Meneer M.
Allergisch voor nikkelallergie
• Wist niet of een beugel de stand van mijn gebit zou verbeteren. Abstract gesprek.
Geen advies. Wel besluit. ‘ We doen het.’
• Ongevraagd, zonder inzicht in afwegingen en zonder behandelplan ging ik akkoord met een traject dat naar verwachting een jaar tot anderhalf jaar zou gaan duren.
• M. klaagde dat mijn nikkelallergie dure slotjes vergde. Elk consult weer vroeg hij hoe ernstig mijn allergie kon zijn, met oog op mijn zilveren sieraden.
• Hij installeerde zonder notificatie wel een nikkelhoudende beugeldraad, die ik prima verdroeg. Triomf: 'zie je nou wel?'
• Verwees hem naar een artikel over nikkelallergie, de gradaties daarin en de relatie met chirurgische metalen. Vertelde dat ik experimenten met nikkelhoudende metalen prima vind, maar dit op voorhand wil weten met oog op eventuele allergische reactie.
• Nare consulten na deze 'feed back'. Wanneer ik bijvoorbeeld achterover in de stoel lag, liep hij langs en wierp onverhoeds mijn dossier op mijn lichaam.
• Daarbij had ik na een jaar nog steeds alleen boven een beugel en geen idee van verder plan.
• Besloot verder te kijken, zonder toen te weten hoe ongebruikelijk dit is in ortho-land.
Mevrouw S.
Niet mee in zee gegaan.
• Werkte aan een richtlijn waarbij vanaf een overbeet van 5 mm standaard het advies zou zijn om kaak te laten breken in het ziekenhuis.
• ‘ Veel mensen hebben een overbeet, het lijkt wel een Nederlandse ziekte!’ Bij hoeveel van hen dat daadwerkelijk tot ontstoken verhemeltes leidt, kon ze niet zeggen.
• Daarbij huppelden patiënten na zo'n ingreep twee dagen later alweer vrolijk haar praktijk in. Bij check van deze info op de websites van twee ziekenhuizen, besloten verder te kijken.
• Agressieve druk richting operatie. Niet bereid mee te denken over andere opties.
Mevrouw C.
Gemiste kans: geen veren.
• Mevrouw C. wijzigde zonder overleg het behandelplan om veren te plaatsen in: elastieken. Zij wilde geen dikke beugeldraad plaatsen voor de veren. ‘ En verder maakt het niet uit.’
• Behandeling werd op zelfde wijze half jaar verlengd.
• Een verzoek om een consult over de voortgang/afronding wees ze af omdat ze meende elke controle al over de voortgang te informeren.
• Mevrouw C. klaagde in ernst, dat mijn afspraken teveel op haar vrije dagen vielen.
• Ik vond dat we niet verder konden en besprak dit. Ze stuurde me naar mevrouw Van L.
Mevrouw van L.
Geen beet, zere tanden
• ‘ Veren bieden geen garantie, maar wel grotere kans op resultaat dan elastieken.’ Die kon ik alsnog krijgen. Duurde wel negen maanden langer. Dit kon ik na 2 jaar niet meer overzien.
• Uit efficiëntie-overwegingen in deze praktijk geen draadjes om mijn slotjes, ook niet op verzoek. Daardoor niet meer lachen vanwege bruine geworden (ketting-)elastieken.
• Eventuele klachten veroorzaakt door ’n beugel werden niet behandeld. Assistenten vroegen er naar, maar meldingen kwamen niet bij ortho. Dus alsnog naar buiten met 'prikkers'.
• Een bepaalde kies verdroeg geen elastiek meer. Heb dit gemeld. Is niet naar gekeken. Later bleek grote ontsteking onder de kies te zitten, door het bot.
‘Is niet aan mij om te adviseren met dergelijke klachten naar tandarts te gaan.’
• Ik kreeg nikkelhoudende spalken. Niet overlegd; spalken niet, alternatieven niet, gebruik nikkel zeker niet. Spalk er nu dus weer uit. (Want nikkelallergie, zie meneer M.)
• Geen verklaring voor het niet passen van gebit en/of de pijnlijke voortanden aan einde traject. ‘Het zou moeten passen’.
Doel beugeltraject
• Geen. Ingezakte beet, overbeet 5 mm. Tandarts zei dat beugel voor behoud kiezen goed was.
Resultaat (na 2/12 jaar, 1 mnd. zonder beugel)
• Gebit raakt elkaar slechts op enkele plekken. Verder geen beet meer. (Conclusie tandarts.)
• Aanhoudend pijnlijke voortanden waarvoor geen verklaring is.
• Angst. Mijn tandarts heeft me uitgelegd dat er met dragen van retentiemateriaal weinig kan gebeuren en tanden echt niet plotseling in verhemelte staan. Vertrouw mond niet meer.
• Verwondering. Met oog op kosten gezondheidszorg en eed van Hippocrates: waarom krijgen gezonde mensen zonder klachten zware operaties opgedrongen?
Vragen
1. Begrijp bovenstaand verhaal niet. Moet er iets mee. Maar wat?
2. Ik zal nog wel weer eens naar een ortho moeten, voor nieuw retentiemateriaal en vanwege de voortanden. Waar durf ik heen?
Re: Trauma in ortho-land
Zijn al deze mensen orthodontisten? Want een tandarts is niet opgeleid voor het leveren van orthodontische zorg, ook al schermen ze met een paar weekendcursussen en vage zelfverzonnen titels?
Er zijn geen richtlijnen in de orthodontie, dus iedereeen doet het op zijn manier of doet maar wat zo het lijkt.
Misschien zou je naar één van de universiteiten kunnen gaan!
Re: Trauma in ortho-land
Daarom enkel reactie op hetgeen ik wél begrijp ,nl de nikkelallergie.
Onderstaand artikel komt van de afdeling Orthodontie Univ. Nijmegen.
We werken hoofdzakelijk met Nikkel-titanium legeringen. Heb in mijn 40 jarige carrière nog nooit apparatuur moeten verwijderen omwille van contactallergie nikkel, ook niet patiënten die aangaven een nikkelallergie te hebben. ( 30% prevalentie volgens het artikel.)
Leenen RLJ, Kuijpers-Jagtman AM, Jagtman BA, Katsaros C. Nikkelallergie en orthodontie
Ned Tijdschr Tandheelkd 2009; 116: 171-178
Slotbeschouwing
Hoewel nikkel een sterke sensibilisator is bij de ontwikkeling
van een contactallergie, zijn aan orthodontische behandeling
gerelateerde reacties zeldzaam. Een orthodontische
behandeling kan door de intraorale blootstelling aan nikkel
zelfs leiden tot een mogelijke tolerantie voor nikkel. Als de
patiënt zowel piercings als een orthodontische behandeling
overweegt, is het vanuit het oogpunt van mogelijke sensibilisatie
verstandig eerst de orthodontische behandeling te
ondergaan.
In het algemeen wordt het allergische potentieel van
orthodontische apparatuur overschat. De klinische gevolgen
van vrijkomende nikkelionen uit orthodontische materialen
zijn naar het zich laat aanzien zeer laag.
Re: Trauma in ortho-land
Re: Trauma in ortho-land
Re: Trauma in ortho-land
De rode draad in mijn orthodontische ervaringen is, dat er óver patiënten wordt besloten, niet mèt.
Ik ben zelfs over enkele beslissingen niet geïnformeerd, laat staan voorgelicht.
Ik meen dat dit heel goed -onbedoeld!- nog mores kan zijn in deze sector.
Voor mij heeft dit nadelige consequenties gehad: de behandeling is niet verlopen zoals ìk had gewild.
Ik zit zelfs met enkele gebakken peren (niet passend gebit, pijnlijke vortanden) en een spalk moest worden verwijderd wegens een allergische reactie.
De Acta is een aardige suggestie, zeker!
Al zoek ik vooral naar een kundig mens die bovendien kan communiceren.
Daarnaast denk ik echt -al is niet iedereen dat met mij eens :wink: ) dat er in de klantcommunicatie nog stappen te zetten zijn voor orthodontisten.
Re: Trauma in ortho-land
Ik reageer helemaal niet boos. Ik zeg alleen dat ik uit uw relaas niet veel meer kan opmaken dan dat U een nikkelallergie hebt en een duidelijke aversie tav de orthodontisten die u geconsulteerd hebt. En dus reageer ik enkel op het punt allergie, Grappa, die zich ,volgens de mensen van Nijmegen en andere onderzoekers anders exprimeert thv de mucosa dan thv de huid. Tot zover de vergelijking met oorbellen en scheermesjes.
Re: Trauma in ortho-land
Re: Trauma in ortho-land
Dit is een duidelijke "evidence based" reactie. Voor mij sluit de discussie hier!
Re: Trauma in ortho-land
Re: Trauma in ortho-land
Re: Trauma in ortho-land
Re: Trauma in ortho-land
ìk ben geen allergoloog en U duidelijk ook niet .Als U zo dicht bij ACTA aanleunt is het misschien verstandig af en toe Medline of Cochrane te raadplegen. Die mensen hebben soms wél iets zinnigs te vertellen.
Nickel hypersensitivity and orthodontic treatment: a systematic review and meta-analysis.
Gölz L1, Papageorgiou SN1,2, Jäger A1.
Author information
Abstract
Nickel-containing alloys are widely used in orthodontic appliances, even though nickel is by far the most common contact allergen. However, the scientific evidence concerning allergic reactions to nickel in orthodontic patients has not been evaluated systematically. The objective of this study was to investigate whether the prevalence of nickel hypersensitivity is affected by orthodontic treatment. Unrestricted electronic and manual searches were performed until July 2013 for human clinical studies assessing orthodontic treatment and nickel hypersensitivity. Methodological limitations were evaluated with the Downs and Black tool. Crude and adjusted odds ratios (ORs) with their 95% confidence intervals (CIs) were calculated from random-effects meta-analyses, followed by subgroup and sensitivity analyses. Thirty studies were included in the review, and 24 datasets with 10 184 patients in the meta-analyses. Orthodontic treatment had no significant effect on nickel hypersensitivity (n = 11; crude OR 0.99; 95%CI: 0.78-1.25; p = 0.914). However, when confounding from factors such as sex and piercings was taken into account, orthodontic treatment was associated with a lower risk of hypersensitivity (n = 1; adjusted OR 0.60; 95%CI: 0.40-0.80; p < 0.001). This was even more pronounced when orthodontic treatment was performed prior to piercing (n = 7; crude OR 0.35; 95%CI: 0.24-0.50; p < 0.001). Orthodontic treatment seems to have a protective role against nickel hypersensitivity, especially when it precedes piercings.
© 2015 John Wiley & Sons A/S. Published by John Wiley & Sons Ltd.
Re: Trauma in ortho-land
Daar ben ik het volledig mee eens en daarom bepaal ik ook wanneer ik in een discussie stap en wanneer er terug uit, en dat gebeurt dus bij deze. U kan rustig verder doen indien U dit wenst, dat is uw democratisch recht.
Re: Trauma in ortho-land