Beste allen, bij deze een vraag omtrent een kunstgebit.
Ten eerste wil ik duidelijk maken dat ik goed met mijn tandarts kan praten, en dat ik mijn problemen duidelijk weet te verwoorden, en ik ook voorbeelden en argumenten aan kan dragen.
Ten tweede, ik luister ook echt wat de tandarts mij allemaal verteld, en neem alles hieromtrent ook serieus.
Ten derde: ik heb geen probleem met de tandarts. Maar toch een meningsverschil!
Door mijn situatie en geestelijke problematiek, zijn mijn tanden op het oog verschrikkelijk slecht. Eigen schuld, ik weet waardoor het komt. Ik heb kunnen regelen dat ik financieel gezien iets met mijn tanden kan laten doen. Hierin zijn 2 opties, namelijk alles laten vullen en weer mooi laten maken, of een kunstgebit.
Ik heb beide opties uitvoerig besproken in mijn vrienden kring. Ik heb de voor en na delen van beide mogelijkheden goed onderzocht. Wegens mijn geestelijke problematiek, is de kans realistisch gezien erg klein dat de tandverzorging voldoende zal zijn om een renovatie van de aanwezige tanden langere tijd te doen slagen. Als ik eerlijk naar de beide opties kijk (en mijn omgeving is het er mee eens) dan is een kunstgebit een betere optie. Ik weet dat ook hier verzorging nodig is. Ik weet dat de kaak krimpt. Ik weet dat ik nog relatief jong ben. (29) Kortom: met een kunstgebit verwacht ik dat ik minder problemen heb, en ik voel mij er beter bij.
De tandarts daarentegen is van mening dat mijn tanden nog te goed zijn. Ze staan sterk geworteld, en ook al lijkt de schade gigantisch, de basis is meer dan voldoende om voor een renovatie te kiezen. De tandarts luisterde goed naar mijn verhaal, en begreep ook dat tandverzorging erg problematisch is, en waarschijnlijk nog zal blijven. De tandarts was van mening dat hierbij een vorm van coaching door derden, een goede oplossing zou zijn. Daarnaast heeft de tandarts gewetensbezwaren, waardoor hij niet graag al mijn tanden trekt. Ik heb goed aangegeven dat ik zijn standpunt begrijp, en respecteer. De tandarts gaat in het team overleggen over "wat te doen". Waarschijnlijk wil hij een second opinion van een andere tandarts. (waarbij het volgens mij meer om het verhaal gaat) Tevens wou hij kijken wat voor coaching hij kon regelen, door derden.
Ik heb in het verleden al veel instanties over de vloer gehad, en ben zelf ook al langs meerdere instanties geweest. Dit had allemaal geen effect. Nu werk ik samen met mijn omgeving, heel erg aan mijn problematiek. Dit gaat zó goed, dat ik niet alleen van binnen "normaal" wil zijn, maar ook van buiten. Dat ik bijvoorbeeld een vriendelijke glimlach durf te tonen. Door het verleden met hulpverleners, zie ik nieuwe hulpverlening niet zitten. Het gaat nu rustig aan en vooral stabiel, de goede kant op. Hulp van derden is eigenlijk gewoon ongewenst. (dit ook aangegeven, al weet ik niet of dit voldoende is aangekomen bij de tandarts)
Ik wil het verleden achter mij laten. Door mijn verleden en geestelijke problematiek, heb ik al zeer veel schade geleden. Als gevolg daarvan een kunstgebit, en op hogere leeftijd misschien kaak problemen wegens het krimpen, is de minst erge vorm van schade. Ik betwijfel of de tandarts al mijn tanden wil trekken, en mij een kunstgebit wil aanmeten, terwijl dit wel is wat ik wil. Een andere tandarts zoeken doe ik liever niet, omdat deze tandarts mijn situatie kent, en ik mij "gehoord" voel. Daarnaast passeer ik de tandarts, wat op zich ook niet erg netjes is. Het team overleg moet nog komen, maar ik vrees het ergste voor mijn wens.
Hoe los ik dit op! Hoe kom ik uit dit meningsverschil! Advies graag, zonder een adresje voor een welwillende tandarts.
Met vriendelijke groet,
H. uit G.
Ten eerste wil ik duidelijk maken dat ik goed met mijn tandarts kan praten, en dat ik mijn problemen duidelijk weet te verwoorden, en ik ook voorbeelden en argumenten aan kan dragen.
Ten tweede, ik luister ook echt wat de tandarts mij allemaal verteld, en neem alles hieromtrent ook serieus.
Ten derde: ik heb geen probleem met de tandarts. Maar toch een meningsverschil!
Door mijn situatie en geestelijke problematiek, zijn mijn tanden op het oog verschrikkelijk slecht. Eigen schuld, ik weet waardoor het komt. Ik heb kunnen regelen dat ik financieel gezien iets met mijn tanden kan laten doen. Hierin zijn 2 opties, namelijk alles laten vullen en weer mooi laten maken, of een kunstgebit.
Ik heb beide opties uitvoerig besproken in mijn vrienden kring. Ik heb de voor en na delen van beide mogelijkheden goed onderzocht. Wegens mijn geestelijke problematiek, is de kans realistisch gezien erg klein dat de tandverzorging voldoende zal zijn om een renovatie van de aanwezige tanden langere tijd te doen slagen. Als ik eerlijk naar de beide opties kijk (en mijn omgeving is het er mee eens) dan is een kunstgebit een betere optie. Ik weet dat ook hier verzorging nodig is. Ik weet dat de kaak krimpt. Ik weet dat ik nog relatief jong ben. (29) Kortom: met een kunstgebit verwacht ik dat ik minder problemen heb, en ik voel mij er beter bij.
De tandarts daarentegen is van mening dat mijn tanden nog te goed zijn. Ze staan sterk geworteld, en ook al lijkt de schade gigantisch, de basis is meer dan voldoende om voor een renovatie te kiezen. De tandarts luisterde goed naar mijn verhaal, en begreep ook dat tandverzorging erg problematisch is, en waarschijnlijk nog zal blijven. De tandarts was van mening dat hierbij een vorm van coaching door derden, een goede oplossing zou zijn. Daarnaast heeft de tandarts gewetensbezwaren, waardoor hij niet graag al mijn tanden trekt. Ik heb goed aangegeven dat ik zijn standpunt begrijp, en respecteer. De tandarts gaat in het team overleggen over "wat te doen". Waarschijnlijk wil hij een second opinion van een andere tandarts. (waarbij het volgens mij meer om het verhaal gaat) Tevens wou hij kijken wat voor coaching hij kon regelen, door derden.
Ik heb in het verleden al veel instanties over de vloer gehad, en ben zelf ook al langs meerdere instanties geweest. Dit had allemaal geen effect. Nu werk ik samen met mijn omgeving, heel erg aan mijn problematiek. Dit gaat zó goed, dat ik niet alleen van binnen "normaal" wil zijn, maar ook van buiten. Dat ik bijvoorbeeld een vriendelijke glimlach durf te tonen. Door het verleden met hulpverleners, zie ik nieuwe hulpverlening niet zitten. Het gaat nu rustig aan en vooral stabiel, de goede kant op. Hulp van derden is eigenlijk gewoon ongewenst. (dit ook aangegeven, al weet ik niet of dit voldoende is aangekomen bij de tandarts)
Ik wil het verleden achter mij laten. Door mijn verleden en geestelijke problematiek, heb ik al zeer veel schade geleden. Als gevolg daarvan een kunstgebit, en op hogere leeftijd misschien kaak problemen wegens het krimpen, is de minst erge vorm van schade. Ik betwijfel of de tandarts al mijn tanden wil trekken, en mij een kunstgebit wil aanmeten, terwijl dit wel is wat ik wil. Een andere tandarts zoeken doe ik liever niet, omdat deze tandarts mijn situatie kent, en ik mij "gehoord" voel. Daarnaast passeer ik de tandarts, wat op zich ook niet erg netjes is. Het team overleg moet nog komen, maar ik vrees het ergste voor mijn wens.
Hoe los ik dit op! Hoe kom ik uit dit meningsverschil! Advies graag, zonder een adresje voor een welwillende tandarts.
Met vriendelijke groet,
H. uit G.
Re: Meningsverschil rondom kunstgebit
Tevens veel poll vragen beantwoord, ook met tekst, zodat ik mijn steentje toch een beetje bijdraag. Komt helaas niet terug in de berichten statistieken...
Re: Meningsverschil rondom kunstgebit
Re: Meningsverschil rondom kunstgebit
Re: Meningsverschil rondom kunstgebit
Ik heb reeds een mail gehad, dat deze tandarts toch echt niet wil trekken. En ik snap ook wel waarom hij hier zo over denkt. (een chirurg amputeerd ook niet zomaar een arm/been, wanneer er "alleen maar" chronische jeuk is)
Ik had nu niet zo snel een reactie verwacht, na mijn post van vanochtend. Ik heb vandaag contact gezocht met 2 verschillende tandartspraktijken. Bij de eerste kreeg ik een niet geweldige indruk. (erg klein, kille receptioniste die afstandelijk over kwam, en mij erg snel inplande voor een controle van het gebit) Bij de 2e heb ik een betere indruk, al was het contact via de telefoon. De receptioniste zou mijn beknopte situatieschets met de tandarts overleggen, en mij vanmiddag terug bellen.
Over de ethische commissie/juridische stappen. Ik wil de tandarts waar ik nu bij zit, niet dwingen om mijn tanden te trekken. Voor zover ik weet, heeft hij het uitgebreid met de aanwezige tandartsen in zijn team besproken, en zijn keuze gemaakt. Ik denk dat een ethische commissie daarbij geen verandering aan brengt in zijn mening.
Verder heb ik geen idee wat voor "meerwaarde" het heeft om mijn situatie te bespreken op de besloten facebookpagina, maar van mij mag het.
PS: ik heb zonet mijn oorspronkelijke bericht nog na gelezen, en er ontbreekt ook een stukje informatie.
Vorig jaar nam ik de gedachte van een gebitsrenovatie nog wel als een serieuze optie. Dit betalen zou voor mij niet mogelijk zijn, dus ben ik naar de gemeente gestapt, voor bijzondere bijstand. Ik heb toen ook een gesprek gehad met een arts in dienst van de gemeente. Het had een naam, maar dat ben ik helaas kwijt.
Deze "gemeente arts" gaf groen licht voor de gebitsrenovatie, op voorwaarde dat ik mijn gebit goed zou onderhouden, en zou afstappen van de cola/prik houdende dranken. De gemeente had namelijk geen zin om na 2 jaar weer voor een gebitsrenovatie op te draaien.
Ik ben wel afgestapt van cola/prik houdende dranken. Echter drink ik nog wel veel suikerhoudende dranken. Ik heb verder aangetoont dat ik wegens mijn geestelijke problematiek, niet mijn gebit deugdelijk kan onderhouden. Dit zou betekenen, dat als ik bijzondere bijstand zou krijgen, ik eigenlijk bewust zou liegen over hoe het ervoor staat. Dat vind ik niet kunnen, omdat het eigenlijk gemeenschapsgeld is, lieg ik tegen heel NL.
De "gemeente arts" had (een jaar geleden) al een sterke voorkeur voor een kunstgebit, gezien de problemen op andere vlakken dan de kwaliteit van mijn gebit. Hier een vergoeding voor krijgen, zou geen enkel probleem zijn. De "gemeente arts" was volgens mij geen gespecialiseerde tandarts, er werd alleen een visuele controle gedaan in de vorm van even glimlachen, in een standaard gemeente gesprekshokje.
PS2: ik kijk niet naar het prijskaartje, omdat dit via de zorgverzekeraar/gemeente zal lopen. De kosten op zich is niet iets wat ik mee neem in mijn besluit. Ik kijk naar mijzelf, en wat in mijn situatie het beste zou zijn, waarbij ik geloof dat een goede tandarts mijn bestaande gebit wel toonbaar kan maken.
Re: Meningsverschil rondom kunstgebit
Een groot nadeel aan een kunstgebit is het krimpen van de onderkaak. Gezien mijn leeftijd, zou dit op latere leeftijd problematisch kunnen worden, of ten minste toch problemen geven. Ik heb zojuist even gezocht naar een foto, waarbij mijn kaak in 2008 "verbrijzeld" is geweest aan de linker kant. Sinds dien staat mijn (onder)kaak ook zichtbaar scheef, en trekt mijn kaak naar links onder weg. Ik kon dit wel laten herstellen, maar ik heb hier in eerste instantie van af gezien vanwege de angst/geen zeer grote klachten op dat moment. Daarnaast is een week lang je mond letterlijk dichtgesnoerd hebben, gewoon niet grappig.
[attachment=0]Achternaam_A_20080520_27633.jpg[/attachment]
Aldus de kaakchirurg was het bijzonder lastig om de kaak weer goed vast te zetten. Het "driehoekje" is in de positie zoals op de foto vast gegroeit, en ik heb tot op heden nog gewoon een bobbel op mijn kaak. Op dit moment mis ik reeds al alle verstandskiezen, en de eerstvolgende achterste kiezen. Het krimpen van de kaak lijkt mij niet het grootste probleem, en ik kan, wanneer alles goed draait op sociaal/geestelijk niveau, altijd nog mijn kaak geheel laten corrigeren. Kunstgebit of niet.