Gevoelloosheid na apexresectie - nu al 8 maanden...

In 2003 is een wortelkanaalbehandeling aan een kies verricht. Soms had ik maandenlang nergens last van en dan opeens kreeg ik pijn en ging de boel kloppen, wat vervolgens altijd weer afzwakte waarna ik weer een tijd nergens last van had, zodoende dus geen verdere actie ondernomen.

Op een gegeven moment werd toch geadviseerd door de tandarts om de kaakchirurg ernaar te laten kijken. O.b.v. de tandartsfoto heeft hij tot een apexresectie besloten (vond het wel vreemd dat hij voor alle zekerheid niet zelf nog even een foto heeft gemaakt), die medio november 2010 is verricht. De verdoving was super en pijnloos. Behandeling zelf niet gevoeld, maar desalniettemin een zeer onprettige ervaring. De pijn nadat de verdoving uitgewerkt raakte, was overweldigend. Het heeft zeker een week geduurd voordat de pijn minder werd. Verder natuurlijk een 'ei' in mijn kaak, een blauwe wang, moeite met praten, eten, drinken, een continu trekkerig en onaangenaam kloppend gevoel etc., maar... je stelt je hierop in omdat het als het goed is van tijdelijke aard is.

Een dag na de behandeling heb ik contact opgenomen met de poli, omdat mijn gezicht, zowel binnen als buitenkant, verdoofd bleef. De telefoniste zei dat er waarschijnlijk niets aan de hand was en ik geduld moest hebben. Toen ik aangaf dat ik dit graag van de arts zelf wilde horen, i.p.v. door een telefoniste afgepoeierd te worden, mocht ik langs komen. Reactie van de arts was dat dit wel vaker gebeurt, men - ook de assistente ging zich ermee bemoeien - begreep niet waar ik mij zorgen om maakte. Ik zeg 'Maar als dit wel vaker gebeurt, waarom ben ik hierover van tevoren dan niet geïnformeerd...?' Antwoord was dat als ze alles van tevoren zouden moeten vertellen, ze wel bezig konden blijven en er geen tijd zou overblijven voor behandelen... Werd als een klein kind naar huis gestuurd met de woorden 'Kom over een half jaar maar een keer terug als er nog geen verbetering is'. Tussendoor nog een keer terug voor hechtingen die er niet vanzelf uitgingen. En mevrouw, is er al verbetering? Nee, die is er niet en de kaak klopt ook nog steeds... Na de Kerst begon de buitenkant van mijn gezicht tot mijn grote blijdschap eindelijk te 'ontdooien' en kreeg ik langzaamaan hoop op verder herstel.

Inmiddels zijn we bijna 8 maanden verder en voelt de binnenkant van mijn mond (het lijkt een vierkant wat lip, wang en kaak beslaat) nog altijd verdoofd, met een onaangenaam tintelend gevoel wat CONTINU aanwezig is bij alles wat ik doe: eten, drinken, praten, lachen, maar ook als ik niets doe is het aanwezig... Mijn deels gevoelloze wang rust op mijn deels gevoelloze kaak, de wrijving hierbij is zeer onaangenaam. Op aanraden van de tandarts toch maar een afspraak bij de kaakchirurg gemaakt en met lood in mijn schoenen erheen gegaan.

Voordat ik kon beginnen over de reden van de afspraak - de gevoelloosheid van kaak, wang en lip - gaf hij aan eerst het herstel te willen bekijken. Kaak bleek toch wat dikker en gevoeliger dan deze zou moeten zijn (en hij klopt ook nog steeds als ik mijn vinger erop leg...), dus eerst even een foto... Helaas, het herstel verloopt niet naar tevredenheid van de arts, de bot-aangroei lijkt onvoldoende door ontstekingsweefsel wat er nog schijnt te zitten. Hij heeft aan de behandeling te willen herhalen. Toen stortte ik in... De behandeling herhalen...?!? De behandeling als gevolg waarvan ik nu al 8 maanden een verstoord gevoel in mijn mond heb...? Ik ben helemaal niet gekomen om te horen dat de behandeling moet worden herhaald, maar om erachter te komen waar het de vorige keer fout is gegaan en wat mijn kansen zijn op herstel van het gevoel in mijn mond...

Op deze vragen kreeg ik als antwoord dat tijdens de behandeling de zenuw zou zijn geraakt / beschadigd, dat het gevoelloze vlak wat ik aangeef, niet gebruikelijk is (...?), er ook na 8 maanden nog kans is op herstel, maar deze kans tot 6 maanden na de behandeling wel het grootste is en ik in het ergste geval er rekening mee moet houden dat het nooit meer goed komt... Dit laatste zinnetje blijft door mijn hoofd spoken... Het huidige verstoorde gevoel in mijn mond is geenszins acceptabel, het idee dat ik het hier de rest van mijn leven mee zou moeten doen, maakt me bijna gek. En de kaakchirurg vertelt me ondertussen doodleuk dat de behandeling moet worden herhaald...?

Op mijn vraag of de kies niet beter kan worden getrokken, reageerde hij heel lollig dat hij ook al mijn kiezen kon trekken... En dit is dan DE kaakchirurg die in het betreffende ziekenhuis wordt aangeraden voor mensen met een fobie voor de tandarts, mensen zoals ik... :smt009

Graag hoor van mensen die een vergelijkbare ervaring hebben gehad hoe zij hiermee om zijn gegaan / omgaan.

Graag zie ik ook een professionele reactie van de digitale tandarts tegemoet en krijg ik advies betreffende gedeeltelijke blijvende gevoelloosheid na apexresectie en wat kan hier evt. aan kan worden gedaan; is bijv. elektrostimulatie een optie? Wat zijn mijn kansen op winst bij 2e apexresectie aan dezelfde kies en wat de overwegingen om de kies wel / niet te laten trekken...? Is het misschien raadzaam om een 2nd opinion in een ander ziekenhuis te laten uitvoeren?

Ik kijk uit naar reacties waar ik iets aan heb...