Een emetofoob met verdovingen

Okee, dus... Ik ga proberen een boekwerk van 598 bladzijdes samen te vatten :-)

Bij emetofobie gaat er wellicht niet meteen een belletje rinkelen, dus laat ik beginnen met dit toe te lichten. Emetofobie is de extreem overdreven angst voor braken. Ik heb het in de vorm van zelf te moeten overgeven. Als andere mensen moeten overgeven, durf ik ook best op de loop te gaan, maar toch in een andere vorm. Als ik zelf moet/het gevoel heb te moeten... dan is de wereld even te klein. Dit gaat gepaard met blinde paniek.
Je kunt dus misschien nu het vervolg van dit verhaal raden. Vanwege een jaaaaarenlange suikerverslaving en het soms maar 1 keer poetsen per dag (ik weet dat dit heel erg fout is geweest) heb ik 101 problemen. Ondertussen zijn deze problemen voor 80% opgelost en ben ik netjes 2-3 keer per dag aan het poetsen, waterflossen, met mondwater spoelen, s'morgens voor het eten mn tanden poetsen etc etc. Dus ik heb mijn lesje zeker geleerd ;-)
Er zijn in totaal nu 5 kiezen getrokken (waaronder 2 verstandkiezen bovenin). Daarvan zijn er 4 onder narcose getrokken en eentje plaatselijk. De reden dat de eerste plaatselijk is gedaan, werd meteen de reden waarom de volgende 4 onder narcose gingen.
Ik ben niet bang voor de spuiten, ik ben niet bang voor het geduw, getrek, gekraak en gedoe, ik ben niet bang voor pijn (integendeel, ik heb een behoorlijk hoge pijngrens), ik ben opzich ook niet bang voor de tandarts zelf (best een toffe kerel). Nee nee nee, ik ben dus bang voor het effect van de verdoving.
Aan de buitenkant van mn kaken vind ik het geen probleem, maar aan de binnenkant vind ik het echt hell… Op het moment dat de verdoving begint in te werken, krijg ik aan de binnenkant een heel vreemd gevoel wat gepaard gaat met kokhalzen aan een stuk. En je kunt je vast voorstellen, als emetofoob vergelijk ik kokhalzen met uit een vliegtuig springen of een spin in je hand houden als je er panisch voor bent.
Nu hebben we na overleg toch besloten er nog eentje te trekken. We wilde eerste proberen dit door middel van een WKB te behandelen, maar de tandarts wilde gezien mijn financiële middelen na een operatie van 1500 euro, toch voorstellen de kies alsnog te trekken. Jammer genoeg te laat, anders hadden we het kunnen combineren met de narcose toen.
Dit betekent dat ik dus nog een keer terug moet om een kies aan de rechteronderkaak te trekken, helemaal de achterste. Deze begint nu ondertussen ook wel pijn te doen.
Iemand heeft mij alleen heel erg bang gemaakt door te zeggen dat als de verdoving in de onderkaak word gezet, dat kokhalsgevoel nog heftiger is dan in de bovenkaak. Dus nu durf ik niet meer zo goed. Maar ik wil liever ook niet terug onder volledige verdoving. Opzich vond ik het niet heel erg, maar voor 1 kies lijkt me dit wat overdreven.

Kan een van jullie toevallig vertellen dat dit meevalt? En niet om mij gerust te stellen, maar gewoon ervaringen van verdovingen in de onderkaak en de uitwerking op je braakreflex en eventuele paniek. Nogmaals, ik ben NIET bang voor de naald zelf en ik heb al van alles geprobeerd (koptelefoon op, zout op de tong, door je neus ademen etc etc) dit helpt in the heat of the moment allemaal niet natuurlijk. Of kan iemand mij vertellen of er tandartsen bestaan die kiezen trekken met alleen de verdoving aan de buitenkant?

Alvast heel erg bedankt voor het geruststellen :) Of niet ;-)