Mijn dochter heeft een extreem scheef gebit. Dat ze ooit een beugel zou krijgen, was al heel lang duidelijk, daar hoef je geen orthodontist voor te zijn om te zien dat dat nodig is. In januari gingen wij voor controle naar de tandarts. Hij gaf aan zich zorgen te maken over de enorme scheefstaand van haar gebit en met name de groeiontwikkeling van de kaken. Ze heeft namelijk een enorme overbeet en een open beet. Daarom besloot hij ons door te sturen naar de orthodontist. Dochter was toen 6,5 jaar. In april konden we bij de orthodontist terecht. Deze vond haar nog wel erg jong, maar na een nadere inspectie van haar gebit begreep hij meteen waarom ze al zo vroeg werd doorgestuurd. Hij gaf eveneens aan dat dochter een zeer complex geval was en verwees ons naar een gespecialiseerde orthodontist in het ziekenhuis. Daar konden we in augustus terecht. Dochter was inmiddels 7 geworden. Deze ortho schrok nogal van de ernst van de toestand van haar gebit/kaken en besloot direct actie te ondernemen. Er werden foto’s en gipsafdrukken gemaakt en een week later kreeg ze de eerste beugel (in de toekomst zullen er nog meerdere volgen). Het volledige traject gaat naar verwachting zo'n acht tot tien jaar duren en er bestaat een kans dat er in de puberteit nog een of twee kaakoperaties plaats zullen moeten vinden. Een behoorlijk heftig vooruitzicht dus.
De beugel die ze nu heeft, is een activator met een tonghekje. Deze moet ze dag en nacht dragen voor minimaal een jaar. Alleen met eten, tandenpoetsen en sporten mag de beugel er even uit. Het is al vanaf het begin een drama. Dochter wil geen beugel (maar wel rechte tanden) en ze kan er moeilijk mee praten en niet mee duimen (wat ze graag en veel deed, maar waarmee ze vanwege haar gebit echt moet stoppen). Ze draagt de beugel slecht. Ze haalt hem heel vaak uit haar mond als ze iets wil zeggen en snachts doet ze hem uit om te duimen. Ze is ook heel prikkelbaar; ze wordt snel boos om niks en huilt om alles. Afgelopen week de derde controle gehad bij de ortho en de verbetering is zeer minimaal. De ortho heeft net als de vorige bezoeken een hartig woordje met haar gesproken over het belang van het dragen van de beugel. Dochter wordt dan boos en verdrietig, maar belooft wel beterschap. Wat er vervolgens niet van komt. Thuis hebben we ook elke dag wel ruzie over het dragen van de beugel. Ik moet haar er constant aan herinneren en ze blijft het ding maar uit haar mond halen met praten en ook 's nachts.
Wat kan ik nog meer doen om mijn dochter de beugel wel te laten dragen? Tot nu toe werkt niks en ik word nogal moedeloos van het idee dat dit nog jaren zo door moet gaan, want echt gezellig is het hier thuis niet momenteel.
Op school draagt ze de beugel volgens haar juf overigens wel, maar de juf geeft wel aan dat dochter erg stil en teruggetrokken is in de klas.
De beugel die ze nu heeft, is een activator met een tonghekje. Deze moet ze dag en nacht dragen voor minimaal een jaar. Alleen met eten, tandenpoetsen en sporten mag de beugel er even uit. Het is al vanaf het begin een drama. Dochter wil geen beugel (maar wel rechte tanden) en ze kan er moeilijk mee praten en niet mee duimen (wat ze graag en veel deed, maar waarmee ze vanwege haar gebit echt moet stoppen). Ze draagt de beugel slecht. Ze haalt hem heel vaak uit haar mond als ze iets wil zeggen en snachts doet ze hem uit om te duimen. Ze is ook heel prikkelbaar; ze wordt snel boos om niks en huilt om alles. Afgelopen week de derde controle gehad bij de ortho en de verbetering is zeer minimaal. De ortho heeft net als de vorige bezoeken een hartig woordje met haar gesproken over het belang van het dragen van de beugel. Dochter wordt dan boos en verdrietig, maar belooft wel beterschap. Wat er vervolgens niet van komt. Thuis hebben we ook elke dag wel ruzie over het dragen van de beugel. Ik moet haar er constant aan herinneren en ze blijft het ding maar uit haar mond halen met praten en ook 's nachts.
Wat kan ik nog meer doen om mijn dochter de beugel wel te laten dragen? Tot nu toe werkt niks en ik word nogal moedeloos van het idee dat dit nog jaren zo door moet gaan, want echt gezellig is het hier thuis niet momenteel.
Op school draagt ze de beugel volgens haar juf overigens wel, maar de juf geeft wel aan dat dochter erg stil en teruggetrokken is in de klas.
Als antwoord op update door LK3
update
De ortho wil echt gaan starten met slotjes. Over drie weken wordt de slotjesbeugel in haar mond geplaatst, twee dagen na haar tiende verjaardag.
De vooruitgang is de afgelopen tijd helaas bijna gestagneerd. De buitenboordbeugel is natuurlijk een tijdje niet bijgesteld, maar het was toch een flinke tegenvaller.
Daarom wil de ortho naast de slotjes de herbstbeugel en de buitenboordbeugel behouden. Ook de hyrax moet blijven zitten en de opbeetplaatjes moet ze blijven dragen. Dat wordt dus een ontzettend volle boel in haar mondje wat haar spraak vermoedelijk niet ten goede komt. En daar baalt ze momenteel enorm van. Begrijpelijk.
Ze heeft vandaag ook nog gehapt, zodat de ortho modellen heeft om alle beugels goed passend in haar mond te krijgen. Ondanks de teleurstelling werkte ze wel goed mee.
Ondanks alle inspanningen van dochter en de ortho is de kans dat ze in de puberteit maar één operatie nodig heeft vrijwel nihil. Zoals het er nu naar uit ziet, zal 'deel 1' uitgevoerd worden als ze veertien is en 'deel 2' als ze zestien is. Dan is ze rond haar zeventiende klaar met het hele traject. Dochter reageerde met een hele diepe zucht. Nog zéven jaar...en ik ben al bijna drie jaar bezig en het gaat al allemaal zo moeizaam. Inderdaad. En daarom mag ze er juist extra trots op zijn dat ze toch zo goed haar best blijft doen, zei de ortho tegen haar. En daar heeft de beste man helemaal gelijk in!
Als antwoord op update door LK3
update
Het is een volle boel in haar mondje en haar spraak is weer even wat lastiger op het moment. Dat zorgt voor frustratie en verdriet bij haar. Haar lontje is op het moment erg kort en ze wil morgen niet naar school. Maar ze gaat toch, want ze is niet ziek. En nu is ze boos op mij. En op eigenlijk alles en iedereen. Inmiddels weet ik ook wel dat dit gedrag weer overgaat, maar het is toch heel vermoeiend. Ik wil haar graag steunen, maar ook geen slachtofferrol aanpraten. Want van zielig zijn krijg je geen rechte tanden. En van boos zijn ook niet. Het blijft met momenten echt wel moeilijk voor haar. Tijdens de schoolsluiting deed ze veel minder moeilijk over het dragen van de beugels. Het is voor haar sociaal gezien toch echt wel een ding blijkbaar. Maar goed, nog drieënhalve week school en dan heeft ze vakantie.
Als antwoord op update door LK3
update
Orthobezoek maar zoveel mogelijk koppelen aan iets leuks doen, maar dat probeer je al volgens mij.
Als antwoord op update door Chris888
update
Vandaag eerste controle gehad voor de slotjesbeugel. Nieuwe draad en bijgesteld en ook de andere beugels bijgesteld. Ze werkte goed mee gelukkig. Nu wel spanning op haar gebit, maar dat is normaal, hoort erbij. Ze heeft inmiddels vakantie en dat geeft ook rust. Na de vakantie gaat ze naar groep 7, een combigroep met groep 6. Gelukkig niet in een combigroep met de kinderen die nu naar groep 8 gaan en haar vorig jaar in het begin zo gepest hebben met haar gebit en haar beugels. Haar spraak is eigenlijk alleen de eerste dagen even wat minder geweest omdat ze moest wennen, maar dat ging al vrij snel weer goed gelukkig.
Helaas twee weken geleden bij de oogarts wel dikke tranen en heel veel boosheid/verdriet bij dochter. Haar ogen zijn wederom fors achteruit gegaan, inmiddels al -6.5. Ze baalt zo enorm van haar slechte ogen, vooral ook omdat ze echt niets meer zonder bril kan. Momenteel kan ze zomaar ineens, van het ene op het andere moment, enorm gaan balen van alles en roepen dat heel het leven stom is en het volgende moment weer vrolijk zijn. Ik weet niet zo heel goed wat ik ermee moet/kan. We maken er samen maar het beste van.
Als antwoord op update door LK3
update
Qua corona gaat het helaas minder goed. Ik hoop echt dat de behandeling van mijn dochter gewoon door kan gaan, zeker omdat er op dit moment geen operaties gepland staan. Medewerkers van de anesthesie heb je natuurlijk nodig op de IC bij de beademing, maar van een orthodontist weet ik niet zo goed wat die op de IC of in de coronazorg zou moeten doen. Toch houden ze in het ziekenhuis rekening met afschaling van reguliere zorg. Vanochtend op controle geweest en de ortho heeft ter plekke besloten om de laatste vier melkkiezen te trekken omdat de volwassen kiezen behoorlijk scheef door zullen komen en de kans dat deze kiezen 'normaal' wisselen heel klein is. Dat was even flink schrikken en paniek bij dochter, maar het lukte de ortho goed om haar te kalmeren en rustig en duidelijk uit te leggen waarom dat nodig was en hoewel de spuiten en het trekken niet fijn waren, heeft ze goed meegewerkt en niet gehuild tijdens de behandeling. Daarna heeft ze bij mij op schoot wel even alle verdriet eruit gegooid en dat mag natuurlijk ook. Het viel me mee hoe snel ze weer bijtrok. Ik heb haar vandaag wel maar thuisgehouden van school, maar ze ligt op dit moment heel rustig op de bank een boek te lezen. Sinds we thuis zijn is ze rustig, geen tranen, geen boosheid, geen geschreeuw of gevloek. Heel fijn, voor haar, maar ook voor mij. Ze zal ongetwijfeld wat pijn voelen nu de verdoving uit begint te werken en ook de beugels zullen spannen, maar wat ben ik trots op mijn meisje hoe ze het vanmorgen gedaan en doorstaan heeft. En dat heb ik haar ook zeker gezegd.
En vind je dit raar?! Ze is
Beste bernna, beetje late…
Ik snap dat je je afvraagt of het niet kon wachten. Heb ik me ook afgevraagd, maar het was heel duidelijk dat dat echt niet kon. Het hele traject gaat wel tien jaar duren en je wil van bepaalde groeifases gebruik maken. Het is zeker niet altijd leuk, maar wel nodig. Ik ben heel trots op mijn dochter hoe ze het allemaal doorstaat. Nu ze ouder wordt (ze is inmiddels elf geworden) werkt ze ook beter mee. Ze begrijpt het allemaal beter en is meer intrinsiek gemotiveerd. Ze heeft nu ook meer de mindset van 'wat moet dat moet'.
Helaas zijn de volwassen kleine kiezen nog niet van plan om door te komen en ze zijn wel nodig om de voortgang in de beugelbehandeling te houden. Daarom is gisteren door de kaakchirurg en ortho besloten om deze vrij te gaan leggen. Dat betekent dat we de komende maand elke week een bezoekje moeten brengen aan de kaakchirurg. Dit zijn kleine operaties en gebeuren onder plaatselijke verdoving. Dochter zal na de operaties wel steeds een paar dagen wat pijn hebben. Ik hoop dat het meevalt. Leuk vindt ze het allemaal niet. Ze snapt dat het nodig is. Maar toch waren er gisteravond even hele dikke tranen om alles.
Dochter wil heel graag lenzen. Tot haar grote verdriet blijven haar ogen in hoog tempo achteruit gaan. Twee weken geleden mat de oogarts -8,25. Bijna twee punten meer dan een jaar geleden. In de puberteit zal alleen maar erger worden, de verwachting is dat ze de -15 zeker gaat halen. Dat weet ze en het maakt haar verdrietig en boos. De oogarts heeft engelengeduld en heel veel begrip voor haar emotionele uitbarstingen en boze buien.
Ik heb haar beloofd dat als de operaties aan haar gebit achter de rug zijn en het is vakantie, dat we rustig gaan kijken wat er mogelijk is qua lenzen zodat ze alle tijd en rust heeft om ermee te oefenen. Ik hoop vooral dat het haar zelfvertrouwen ten goede komt. We hebben nog een lange weg te gaan, maar we komen er wel, uiteindelijk.
kiezen vrijleggen
Ik begrijp je reactie, maar in het zeer complexe geval van mijn dochter kon er echt niet gewacht worden met behandelen. De hele behandeling gaat ongeveer tien jaar duren met in de puberteit ook nog kaakoperaties. De ortho legt alles uit en alles mag gevraagd en ter discussie gesteld worden. Het is niet leuk, maar met de jaren gaat het beter. Mijn dochter is inmiddels elf geworden en begrijpt het nu allemaal veel beter. Leuk vindt ze het nog steeds niet, maar ze maakt stukken minder drama. Het afgelopen half jaar ging eigenlijk heel steady. Helaas komen haar volwassen kiezen nog steeds niet door. Ze liggen heel scheef in de kaak/gehemelte en moeten de komende weken middels een aantal kleine operaties onder lokale verdoving vrijgelegd worden. De komende maand gaan we elke week naar de kaakchirurg voor twee kiezen vrij te leggen. Na de ingrepen zal dochter wel pijn hebben, maar daar zijn pijnstillers voor uitgevonden. Ze baalt er wel echt van en vindt het ook eng. De nodige tranen hebben al gevloeid hierom en terecht.
Ik heb haar beloofd dat als het allemaal achter de rug is, dat ze dan lenzen krijgt. Dat wil ze heel graag. Ze is inmiddels in de puberteit en haar sterkte holt achteruit. Een paar weken geleden mat de oogarts -8,25. Bijna twee punten meer dan een jaar geleden. Daar baalt ze heel erg van. Ze heeft nog steeds een hekel aan brildragen maar kan echt niet zonder. In de vakantie heeft ze dan alle rust en tijd om te oefenen met in en uit doen van de lenzen. Ik hoop echt dat het voor haar zelfvertrouwen goed is. De opbeetplaatjes hoeft ze inmiddels alleen 's nachts nog te dragen, maar ze moet nu wel elastieken aan de voorkant dragen en dat vindt ze ook maar niks. Soms baalt ze even gigantisch van de hele situatie maar in plaats van schreeuwen en schelden naar mij kan ze inmiddels het verdriet beter woorden geven en met mij delen en soms huil ik even met haar mee omdat het mij ook wat doet allemaal en gek genoeg voelt ze zich dan heel gesteund. Ik denk dat ik in het begin haar ook wat te weinig ruimte heb geboden om boos en verdrietig te zijn. Maar goed, moeder zijn is ook een leerproces.
Een jaar later
Afgelopen jaar was qua beugels heel stabiel. Nu ze naar de middelbare school gaat mag ze de buitenboordbeugel alleen nog in de nacht dragen, net als de opbeetplaatjes. Ze heeft wel heel wat elastieken aan alle kanten die ze moet dragen. Ik merk wel echt dat ze ouder is geworden (12 alweer) en de dingen beter begrijpt. Er is zoveel minder weerstand en strijd dan een paar jaar geleden. Er zijn nog steeds momenten dat ze even doorheen zit, boos is op de hele wereld en even een lekker potje wil janken. Maar dan geeft ze ofwel aan dat ze dat even op haar kamer gaat doen en met rust gelaten wil worden of ze vraagt om een knuffel en komt bij me zitten om alles eruit te gooien. Ze heeft nu meer het doel helder, ze ziet dat we alles voor haar bestwil doen. Ze gaf de laatste keer bij de ortho, toen er een dubbele draad gespannen werd, wel aan dat ze zich onzeker voelt over haar gebit.
Dat is op zich begrijpelijk, maar ze zal het toch nog een aantal jaren vol moeten gaan houden. Ik geef haar wel mee dat ze desgevraagd dingen uit kan leggen en dat ze best van zich af mag bijten als er onaardige dingen worden gezegd.
Ik kijk in ieder geval positiever naar de toekomst van dit traject dan een paar jaar geleden. Dat was geen fijne tijd. Met periodes hadden we dagelijks strijd over haar beugels. Waar het toen voor haar voelde alsof ze het alleen moest dragen en ik de boeman was, kan ze haar verdriet nu delen en balen we er samen even om.
Bedankt voor de update.
Mijn ervaring
Groetjes amber
Een beugel is niet altijd…
Hoe gaat het nu met je…
Oude post wordt vaak niet…
Update
We zijn inmiddels ruim twee jaar verder, dochter is nu 14 jaar en zit in de derde klas van de middelbare school. Er is veel gebeurd de afgelopen jaren.
In de brugklas werd ze een tijdje gepest met haar gebit en spraak. Het heeft ook best even geduurd voordat ze in de klas aansluiting vond, maar nu heeft ze wel een leuke groep vriendinnen. Deze zomer is de eerste kaakoperatie uitgevoerd. Dat vond ze zeker spannend, maar ze wordt duidelijk volwassener, ook in haar houding en gedrag. Tijdens deze operatie is haar onderkaak ingezaagd en is er een constructie op gemonteerd om die te verlengen en zijn er botankers in haar kaak geboord. Uiteindelijk vond ik de operatie behoorlijk pittig voor haar. Ze heeft nadien veel pijn gehad en is ook best veel afgevallen. Het herstel duurde vrij lang vond ik en ze had veel emotionele buien. Veel boosheid ook, over dat dit allemaal nodig is.
De voortgang verloopt nog steeds langzaam maar gestaag. Uiteindelijk duurt alles vaak een stuk langer dan gepland. Alle beugels zijn al die tijd blijven zitten. De herbstbeugel is voor de operatie verwijderd en de buitenboordbeugel heeft ze tot de operatie in de nacht moeten dragen. De opbeetplaatjes zal ze in de nacht moeten blijven dragen tot de volgende kaakoperatie, over twee jaar ongeveer. Maar daar heeft ze niet zo'n moeite meer mee.
Haar tanden staan wel al stukken rechter dan ze ooit gestaan hebben. De overbeet is fors kleiner geworden. Ze heeft een heleboel veertjes en elastieken overal en vorige maand is er nog een constructie met haakjes op haar onderkaak geplaatst waar elastieken aan bevestigd moeten worden. Daar had ze wel even moeite mee. Het was even enorm wennen met praten, ze vindt het niet mooi en de elastieken die eraan bevestigd moeten worden geven behoorlijk wat pijn. Maar ze draagt het allemaal heel moedig. Soms baalt ze er even van, ook samen met mij.
Dank u voor het opvolgen.
Paginering