Na 25 jaar toch weer de stap gewaagd

Vandaag met knikkende knieën en zwetend voor het eerst na 25 jaar weer naar de tandarts geweest.
Ik ging er eigenlijk vanuit dat ik wel aan een kunstgebit zou moeten, omdat er zoveel mis is aan mijn gebit.
Maar de tandarts gaf aan dat dat zeker nog niet aan de orde was. Er is zeker wel een hoop mis met mijn gebit, maar hij gaat er van uit dat mijn gebit toch nog mij hele leven mee kan.
Er moet een hoop gebeuren, maar dat doen we in kleine stappen.
Eerst een afspraak met de mondhygiëniste daar en diezelfde week ook een afspraak met hem om alvast twee wortelresten te laten verwijderen.
Expres al snel gepland, zodat ik er niet te lang tegenaan zit te hikken en ook niet in de verleiding kom om toch maar weer af te zeggen.
Ook zijn reactie viel me echt alles mee, hij was heel begripvol en gaf ook aan dat schaamte nergens voor nodig was, hij ziet vooral mensen die vergelijkbare problemen hebben en wil juist dat iedereen zich zo veilig mogelijk voelt en dat iedereen weer een gezonde mond heeft.
In alle jaren heeft hij nog maar 1 persoon naar een narcose tandarts hoeven doorverwijzen, dus dat geeft denk ik ook wel aan dat zij echt hun best doen voor angstige mensen en ze toch op hun gemak weten te brengen, soms met behulp van een rustgevend pilletje als dat nodig is gaf hun aan.
Ik ben heel benieuwd, er zijn de nodige tranen gevloeid en ik zie uiteraard nog behoorlijk op tegen de twee komende afspraken, maar ik ga ervoor. Ik zou graag weer eens voluit willen lachen voor een foto en onbekommerd willen eten, dus ik weet waar ik het voor doe en tot nu heb ik een goed gevoel bij deze praktijk en medewerkers.
Wordt vervolgd.