Mijn moeder poetste vroeger heel hard mijn tanden - omdat zij vond dat ik niet ook een slecht gebit zou moeten hebben. Tot een jaar of 10 had ik geen enkel gaatje. Vanaf toen herinner ik mij de eerste vraag: drink je veel frisdrank? Nee was het standaard antwoord. Op mijn 14e had ik al diepe groeven...
Deze nare ervaringen zorgt er ook voor dat ik bang ben voor de tandarts. Als ik pijn medicatie krijgt stop ik met ademen. Daarom doe ik de meeste behandelingen zonder pijnmedicatie.
Ik ben halverwege de 30 en kan bijna niet meer eten. Zelfs gebakken aardappelen zijn een probleem. Ik krijg maagzuurremmers van de huisarts omdat mijn voedsel niet goed verteerd als het niet goed gekauwd is. Als ik mijn mond wijd open doe kraakt mijn kaak aan de rechterkant.
De oplossing:
Ik ben bij verschillende tandartsen langs geweest. De meeste zeggen dat er weinig aan te doen is. 1 gaf mij wel een aardig advies: ga naar AKTA Amsterdam. Je krijgt eerst heel lang een beugel en dan gaan ze tand voor tand opnieuw opbouwen. Dit zie ik totaal niet zitten omdat ik dan twee jaar lang heel vaak naar de tandarts moet (waar ik dus angst voor heb door een soort van trauma uit mijn jeugd).
Mijn vraag wat niemand uit lijkt te willen voeren: trek al mijn tanden. Ik wil dan graag een klikgebit of kunstgebit. Ik heb alle nadelen bestudeerd en ik weet dat het niet ideaal is. Maar ik kijk eens soort jaloers naar mijn vader die op een verjaardag wel normaal iets kan eten (hij heeft al 30 jaar een kunstgebit).
Waarom word er zo'n lijdensweg van gemaakt? Ik kan echt boos worden als een tandarts zo zecht: nope, doen we niet. Het is mijn leven en mijn lichaam en ik zie elke dag op tegen de maaltijd. Ik kan niet in gezelschap eten, en al helemaal niet met collega's. Meestal alleen in een hoekje.
Mijn mening is dat een tandarts verplicht is mij hier mee te helpen. Iemand die ziek word door zijn tanden dien je te helpen.
Nu moet ik dus waarschijnlijk op een low cost airline, ergens naar een vreemde stad. Veel lopen, heel moe. Terug op een vlucht met mijn mond vol wonden..
Deze nare ervaringen zorgt er ook voor dat ik bang ben voor de tandarts. Als ik pijn medicatie krijgt stop ik met ademen. Daarom doe ik de meeste behandelingen zonder pijnmedicatie.
Ik ben halverwege de 30 en kan bijna niet meer eten. Zelfs gebakken aardappelen zijn een probleem. Ik krijg maagzuurremmers van de huisarts omdat mijn voedsel niet goed verteerd als het niet goed gekauwd is. Als ik mijn mond wijd open doe kraakt mijn kaak aan de rechterkant.
De oplossing:
Ik ben bij verschillende tandartsen langs geweest. De meeste zeggen dat er weinig aan te doen is. 1 gaf mij wel een aardig advies: ga naar AKTA Amsterdam. Je krijgt eerst heel lang een beugel en dan gaan ze tand voor tand opnieuw opbouwen. Dit zie ik totaal niet zitten omdat ik dan twee jaar lang heel vaak naar de tandarts moet (waar ik dus angst voor heb door een soort van trauma uit mijn jeugd).
Mijn vraag wat niemand uit lijkt te willen voeren: trek al mijn tanden. Ik wil dan graag een klikgebit of kunstgebit. Ik heb alle nadelen bestudeerd en ik weet dat het niet ideaal is. Maar ik kijk eens soort jaloers naar mijn vader die op een verjaardag wel normaal iets kan eten (hij heeft al 30 jaar een kunstgebit).
Waarom word er zo'n lijdensweg van gemaakt? Ik kan echt boos worden als een tandarts zo zecht: nope, doen we niet. Het is mijn leven en mijn lichaam en ik zie elke dag op tegen de maaltijd. Ik kan niet in gezelschap eten, en al helemaal niet met collega's. Meestal alleen in een hoekje.
Mijn mening is dat een tandarts verplicht is mij hier mee te helpen. Iemand die ziek word door zijn tanden dien je te helpen.
Nu moet ik dus waarschijnlijk op een low cost airline, ergens naar een vreemde stad. Veel lopen, heel moe. Terug op een vlucht met mijn mond vol wonden..
Het is niet alleen uw leven…
Nou, geld speelt geen rol in…
Na het trekken in het buitenland kom ik gewoon hier weer bij de tandarts voor het vervolg.
Een andere optie is om een rechtszaak aan te spannen. Ook in deze ben ik al stappen aan het zetten.
Wat ook vaak het probleem is…
Zo werkt het niet, althans…
Nou gewoon: doordat mijn…
De tandarts blijft altijd…
Psychische omstandigheden horen bij de daarvoor opgeleide deskundigen. U zou uzelf tekort doen die weg niet te onderzoeken als u angst heeft. Pak die trauma aan. Wat denkt u dat de tandarts had kunnen doen om u wel behandeld te krijgen. Wat had hij volgens u kunnen doen om het niet te laten voortbestaan.
" Iemand die ziek word door zijn tanden dien je te helpen." U wordt verschillende oplossingen aangeboden als ik het goed lees..
Al bij een CBT geweest? Als…
Als ik het goed begrijp wilt u via de rechter afdwingen dat een tandarts gaat doen wat u wilt.(welke dan van degenen die bezocht zijn is de gelukkige die de dagvaarding krijgt?) .
Ik verwacht niet dat een rechter daarin meegaat. Is dat fototje van een deel van het gebit waar het om gaat? lijkt mij behandelbaar, zonder over te moeten gaan op extracties. Geld speelt geen rol begrijp ik. Maar dan moet er wel een compleet plan gemaakt worden. Via CBT kan ook de angst component aangepakt worden.
In het buitenland laten doen? bezint eer gij begint..om meerdere redenen.
Altijd wijze reacties Merci…