Was deze vulling echt nodig?

Er is iets dat mij dwars zit. Jaren geleden had ik gaatjes in mijn tanden. Dat kwam omdat een vorige tandarts die met pensioen ging niet op tijd ingreep. Toen ben ik van tandarts veranderd en moest er een uiteraard geboord en gevuld worden. Dit was in 2017. Dat jaar erna had ik weer een paar gaatjes en ook behandeld. Allen zaten tussen mjn kiezen. Mij was geen goede instructies gegeven over hoe ik tussen mijn tanden goed kon schoonhouden maar ben ook sinds 2017 naast jaarlijke controle ook jaarlijks bij de mondhygieniste. Ik ben mij in elk geval zo rot geschrokken toen dat ik weer gaatjes had dat ik drastische maatregelen heb genomen door zowel fanatieker te zijn met mijn gebit op de juiste manier schoon te houden als met eten erom denken. Sindsdien had ik nooit meer gaatjes. Met corona was mijn vaste tandarts er een aantal keren achter elkaar niet aanwezig en mijn vaste mondhygieniste deed ook de controle en foto's erbij. De foto's heb ik om de twee jaar. Zij vertelde mij dat er wel een gaatje zat in een kies rechtsboven en deze tussen mijn tanden zit maar al jaren stabiel is en niet doorzet en ze het voor mij in de gaten houden en niets om mij druk om te maken. Vorig jaar september besloot ik een beugel te nemen omdat mijn voortanden scheef stonde en ik daar onzeker over was. De orthodontist vind ik zeer professioneel en zijn assistentes ook. Ze vertellen mij keurig wat ze gaan doen en ik kan met al mijn vragen terect. Steeds als ik daar kom krijg ik complimenten over hoe goed ik mijn tanden verzorg en ik ze goed schoon weet te houden en ze erg tevreden zijn. Door de beugel is de kies met dat gat tussenin gaan draaien en tevoorschijn gekomen. Ik kon het daardoor zelf zien in de spiegel en ook bij de orthodontist moeten ze het gezien hebben maar ze hebben er niets over gezegd en ik heb ook geen doorverwijzing gekregen en ik maakte mij er zelf ook neit druk om omdat ik er totaal geen last van had. Nu ging ik weer voor de jaarlijkse controle. Deze afspraak stond al ingepland. Ik had een andere mondhygieniste dan die welke mij net als de ortho zo goed bijpraat. Deze andere was een beetje vreemd en afstandelijk. Ze merkte meteen dat oude gaatje op en zette dat in de computer zodat de tandarts dat kom zien. Ze begon ook ineens ruwer te doen met mijn gebit toen ze dat oude gaatje zag. Toen ik een opmerking maakte dat het gaatje tevoorschijn is gekomen door het draaien van mijn kies door de beugel (die ik nog steeds in mijn mond heb maar bijna klaar ben) kreeg ik er niet echt een antwoord op. Bij de tandarts die er de afgelopen keren niet was ging het meteen over dat gaatje. Er moest meteen geboord en gevuld worden en er werd niet duidelijk met mijn gecommuniceerd. Ik heb het toegelaten omdat het er inderdaad zit en ik wist er al van vanwege vorig jaar. Maar toen het klaar was (en er nog steeds niet met mij gecommuniceerd was) vroeg ik of dit dat oude gaatje was dat er al jaren zit en stabiel was. De tandarts zei zachtjes van wel maar kreeg verder geen duidelijke communicatie en ik liep de behandelkamer uit. Ik had daarna zo een vreemd gevoel. Ik voelde mij behandeld als een klein stout kind dat te veel snoept en de tanden niet goed poetst. Terwijl ik juist hartstikke mijjn best doe en daardoor het zo fijn was dat er ook nooit meer wat aan de hand is. Een beetje lopende bandwerk of schooltandarts achtig. Net alsof de mening van de totaal niet geinteresseerde mondhygieniste doorslaggevend was om te gaan boren en vullen. Ik heb er een heel raar gevoel aan overgehouden. Als het nodig was prima. Maar was het ook nodig? Als het een oud gaatje is van jaren geleden en stabiel is moet het dan behandeld worden? Of hebben ze een vooroordeel over mij dat ik mijn tanden niet goed school wil houden (een vooroordeel dat dan in 2017 zou moeten zijn ontstaan) en ze daarom preventief ingrijpen? Waarom zei mijn vaste mondhygieniste vorig jaar dat er niets is om mij druk om te maken? En de othodontisten mij complimenten gaven en het niet opmerkten? Ik vraag mij af of het eerder andersom is en dat gaatje stabiel was of zichzelf (deels) hersteld heeft maar ze preventief hebben geboord omdat ze of dachten dat het een nieuw gaatje was (geen rekening houden dat mijn beugel tanden en kiezen doet draaien en verplaatsen) of denken dat ik mijn gebit wel niet goed schoon ga houden. Ik heb er een vreemd rotgevoel aan overgehouden en door dit soort ervaringen krijgen mensen juist angst voor de tandarts. Wat zijn jullie gedachten hierover? Is het normaal om in een oud en stabiel gaatje te gaan boren zodra deze tevoorschijjn komt door een beugelbehandeling? Of is er miscommunicatie? Of gewoon lopende band werk in plaats van aandacht voor mijn individuele situatie?