Ook bang.

Tjonge, hoe te beginnen? Dit is bijna voor het eerst dat ik het ga bekennen (in een meer openbare manier dan, zelfs de meeste van mijn vrienden weten van niets) ... ik ben erg bang voor de tandarts. Ik weet inmiddels (na het doorlezen van dit forum) dat ik de enige niet ben, dat is wel een fijn gevoel dat ik niet alleen sta. Ik ben al meer dan een aantal jaar niet geweest. Ik heb ondertussen lang en diep nagedacht over wat het nou precies is waar ik bang voor ben. Ten eerste zijn dat ervaringen uit het verleden (schooltandarts) en het feit dat ik het liefst voor alles stevig verdoofd zou willen worden zodat ik maar niets voel van de pijn, maar dat ik al diverse tandartsen heb gehad, die gewoon niet luisterden ("voor boren gebruiken we geen verdoving, daar voel je geen pijn van". Yeah right. En als ik het zo lees, komt dat dus nog steeds voor). Toen dat de laatste keer wederom gebeurde, ben ik nooit meer gegaan en dat ging lang 'goed' (nou ja, niet écht natuurlijk, laat ik zeggen dat het links en dan weer rechts eten mij ook heel bekend voorkomt). Ik schaam me diep dat ik het zo ver heb laten komen. Op dit moment heb ik echter last van een verstandskies (rechtsonder). Er zijn dagen die ik niet doorkom zonder Ibuprofen. Volgens mij zijn beide verstandskiezen zowel links- als rechtsonder niet geheel intact meer, dus heb ik een afspraak gemaakt bij een tandarts, samen met de huisarts. En morgen om 15.00 uur is het zover. Ik zal eerst gaan bekennen dat ik zo bang ben en dat daardoor mijn gebit al een aantal jaren geen tandarts heeft gezien (dat zal hij of zij echter zelf wel kunnen zien). Ik hoop dat we daarna tot een behandelplan kunnen komen en de schade nog te repareren valt zodat ik niet aan een prothese zal moeten.