Dit verwoest mijn leven al zolang ik me herinner

Hallo Allemaal,ik ben uiteindelijk zover om mijn verhaal te vertellen.
Ik denk dat veel mensen mijn verhaal bizar zullen vinden maar ik hoop dat ik serieus genomen word.
Erg moeilijk voor mij om uit te leggen wat een gebit betekend in mijn leven,eigenlijk ben ik alles kwijt geraakt dankzij m'n angsten en pijn.
Vriendschappen verloren,werk verloren,zelfvertrouwen is er niet,ik vind mezelf vies en durf mensen niet van dichtbij een antwoord te geven.
Hoe heeft het zover kunnen komen??
Ik ben 34 jaar en ik ben dagelijks bezig met tandpijn,zolang ik me herinner heb ik nog nooit een periode van langer dan een maand zonder pijn gezeten.
Ik heb nooit tegen iemand mijn angsten durven vertellen over m'n tanden en over de tandarts.
Momenteel heb ik weer enorme pijn aan de linkse en rechtse bovenkant van mijn kaken,gelukkig heb ik brufenbruis 600mg (via leugens kunnen bemachtigen) die bij mij de pijn enigzins verlichten waardoor ik nog wat kan doen in huis en om af en toe de straat op te gaan.
Mijn angststoornis is begonnen vroeger bij natuurlijk de tandarts.
Als ik daar aan denk dan krijg ik nu meteen kippevel want wat ik daar afgezien heb is niet te omschrijven,ik was als kind zo bang dat ik huilend met m'n moeder naar de tandarts ging,ik was meestal zo'n maand voor dat ik moest al bang,ik ondernam dan niets meer en ging niet meer buiten spelen en zat altijd alleen maar na te denken over hoe ik daar weer doorheen moest komen.
Deze tandarts had een echte hekel aan mij,hij beulde en pakte me altijd hard beet omdat ik niet stil kon zitten,op een gegeven moment was ik zo in paniek dat ik per ongeluk het paneel waar alle instrumenten op stonden omver schopte door mijn gespartel ,dit maakte hem razend en hij heeft mij toen de keel dicht geknepen en ik heb enkele klappen gehad.
Daarna heeft hij aan één kant al mijn melkkiezen getrokken en ik blijf erbij dat dat was voor straf,ik moest van hem daarna veel sinaaspril tegen de pijn pakken.
Dit veroorzaakte een reactie op de open gaten in mijn mond doordat het bloed heel dik werd en er allemaal dikke bloedklodders uit die gaten kwamen.
Dat was allemaal op de verjaardag van mijn zus,ik weet dat nog als de dag van gisteren....ik moet nu alleen maar huilen want ik trek het gewoon even niet.
Wat is er toch bizar veel mis gegaan daarna.

Echt mijn leven heeft een omekeer gemaakt sinds die tijd,het was altijd al verschrikkelijk bij hem maar doordat de tandarts ook kinderen had en toevallig in de zelfde leeftijd moest ik ook op school van andere kinderen aanhoren dat ik slechte tanden had en vies was,op een gegeven moment ga je daar in geloven...
Vanalles is er daarna veranderd want ik ben vies dacht ik alleen nog maar...

Op school ging het steeds minder en ik voelde mij niet goed meer,ik ging me steeds anders gedragen en wilde mezelf wassen want ik was vies,m'n tanden poetsen zodra ik daar de kans voor had,alles ging ik doen om maar zuiver te zijn.

Dit is bizar zie ik zelf,nu ik dit hier schrijf denk ik heel de tijd van;"niet vertellen want hier kan niemand wat mee".
maar goed,nog enkele jaren tot m'n zestiende na de tandarts geweest bij die zelfde "fijne" tandarts,toen ik 16 was geworden heb ik het besluit genomen om vanaf toen niet meer te gaan,ik had het helemaal gehad,al mijn kiezen waren inmiddels gevuld er was niet echt veel mooi meer.
Maar ja dan beginnen na enkele jaren de pijnen op te komen,ongeloofelijk wat ik al aan jaren van m'n leven heb weggegooid aan kiespijn,onbeschrijfelijk....

Ook de mooiste jeugdjaren hebben in het teken gestaan van kiespijn,ik kreeg ook gevoelens voor leuke meisjes natuurlijk maar ik wist dat dat niet kon,want ik kan iemand geen goede toekomst bieden met pijn dacht ik,dan ben je psychisch natuurlijk al helemaal verkeerd bezig,tja het is niet anders dacht ik.
Ik durf één ding te zeggen dat ik kwa uiterlijk er best mag wezen,niets bijzonders maar er waren wel aardig wat meisjes die me leuk vonden maar die tanden hielden alles tegen,dacht ik.
Totdat ik dus echt het verkeerde tegen kwam,drugs.
Dat is een fase geweest die mij veel zelfvertrouwen gaf en ik durfde mezelf wel te geven enzo op die manier ben ik een vriendin tegen het lijf aan gelopen,waar ik dus nog steeds mee samen woon,ze kent mijn tandenprobleem en ze is de enige die weet dat ik zo intens bang ben van de tandarts en dat ik vaak tandpijn heb maar ze kan met mijn levenswijze omgaan.
Door de drugs heb ik ooit de moed gehad om zelfs nog naar een andere tandarts te gaan,is nu zo'n 10 jaar terug,daar is alles nog eens hersteld maar ik kreeg toch de angst terug en ben niet meer gegaan,misschien omdat ik geen drugs meer gebruikte dat de angst terug kwam,maar met drugs had ik ook geen leven.
Ik ben door psychische problemen in de wao gekomen toen ik 27 jaar was,mede door dat ik het leven niet meer trekken kon,altijd liegen over kiespijn enz.
Ja ik leg het hier wat onhandig uit maar ik openbaar hier geheimen die ik nog nooit bij een psycholoog of psychiater heb durven vertellen.
Waarom hier wel,dit is voor mij toch vrij anoniem en ik wil dit zo graag kwijt en hoop diep in m'n hart nog op een normaal leven al sta ik eerder met één been in het graf dan in het leven.
Maar het liefste zou ik m'n kiespijn kwijt zijn,al weet ik niet hoe,m'n leven is vereweg kapot hier door,ik weet gewoon niet hoe ik uit dit dal kan komen en ooit nog ergens bij een tandarts m'n gebit durf te laten zien,ik ben zo bang dat ik het niet meer weet.

Ik weet dat dit erg zware kost is wat ik hier heb weggezet,ik hoop dat iemand mij begrijpt al denk ik niet dat er meerdere mensen zullen zijn die dit zo ervaren,ik ben ten einde raad.
Alle begrip als ik geen antwoord krijg maar zo is het helaas gegaan in mijn leven en dat is de waarheid,grt Ciske.(misschien is het verhaal wat onsamenhangend,sorry daarvoor,het valt gewoon niet mee om dit weg te zetten) :(