zirkoniumdioxide

is dat een meerkeuze vraag? beide antwoorden zijn fout..
Met de huidige stand van techniek kan je gewoon een molaar vervangen.

Maarre....: als student ging ik vroeger altijd zelf achter het antwoord aan, in plaats van de makkelijkste weg (toen was er nog geen internet...) Zou gewoon google gebruiken.

Euhm, is het niet Zirkoniumoxide?

vegiftigde kronen ?

wat is er mis met ZrO2 ?

http://en.wikipedia.org/wiki/Zirconium_dioxide

Zirkoniumdioxide, of juister: zirkonium(IV)oxide, zeg je als je de zuivere stof bedoelt: het kristallijne poeder. Dit is het hoofdbestanddeel van het keramische materiaal 'zirkoniumoxide' dat echter vaak ook nog andere bestanddelen bevat zoals yttrium(III)oxide, cerium(III)oxide en MgO/CaO. Keramisch materiaal, met de gewenste mechanische eigenschappen voor de tandheelkunde, wordt pas na een behandeling bij hoge temperatuur in een oven verkregen.

Dus volgens mij is het toch juister om bij tandheelkundige toepassingen het te hebben over het keramisch materiaal 'zirkoniumoxide' en niet over de stof zirkonium(IV)oxide (zirkoniumdioxide).

Overigens wordt het materiaal ook vaak kortweg zirkonium genoemd. Dit heeft ook de betekenis van zirkonium (Zr) als chemisch element of als het metaal zirkonium. Overigens niet te verwarren met zirkoon (ZrSiO4).

Nah, na wat googlen lijkt het er toch meer op dat zirkoniumoxide en zirkoniumdioxide wel algemeen door elkaar worden gebruikt, ook voor het keramische materiaal

Kan je garanderen dat in de tandtechniek IEDEREEN het heeft over zirkoniumoxide......

eigenlijk heeft iedereen ongelijk - zirkoniumoxide is zeker geen goede naam het is in de geschiedenis kreeg het de naam nepgoud door zijn goudgele kleur- dit produkt is enorm toxisch voor de mens. Zirkoniumdioxide is eigenlijke het startbestanddeel van onze zirkoniumkroon een wit poeder. Op vrij hoge temperatuur kan het produkt gesinterd worden waardoor de molecule zirkoniumdioxide wordt omgezet in een driedimensionale strucuur. Hiervoor is zeer veel energie nodig. Ondanks het feit dat zirkon een metaal is gedraagt het zich hier als een isolator. Het verplaatsen van een electron van de valens naar de conductie band vergt 5-7 eV vandaar de zeer hoge temperaturen die nodig zijn om een chemische reaktie te bekomen. Trouwens reageert zirkonium heel moeilijk met andere atomen en dat heeft de maken met de fermi energie die laag in de valens band ligt. Aangezien de sintering in wezen ook een oxidtieproces is met herschikking van de zuurstofbindingen wordt het hierdoor waarschijnlijk zirkoniumoxide genoemd. Voeg silicium toe en je krijgt een nepdiamant. Vind je trouwens ook terug op je diamantboren. Uiteindelijk zullen nog andere produkten tegevoegd zijn. Er bestaan immers in europa meer dan een patent voor dit produkt.

Maar eh, als het geen zirkoniumoxide mag heten, hoe iedereen het kennelijk noemt (zie boven), hoe dan wel? Dat mis ik een beetje in je antwoord :D

Ik houd het toch op zirkoniumoxide zoals het in de tandheelkunde kennelijk meestal wordt genoemd als het gaat om het materiaal van de onderstructuur. Buiten de tandheelkunde zie je dat het keramische materiaal ook wel zirkoniumdioxide wordt genoemd. In de scheikunde/materiaalkunde, zelfs onder wetenschappers, is het niet ongebruikelijk dat verschillende benamingen aan stoffen/materialen worden gegeven. Soms afwijkend van de officiele benamingen (IUPAC)...

Het verplaatsen van een electron van de valens naar de conductie band vergt 5-7 eV

In Vlaanderen houden ze er ook een vreemde terminolgie op na :D

zou het eerder kristallijn zirkoniumdioxide noemen. Het is immers de kristalvorm van dit produkt. Een andere naam kan je het moeilijk gaan geven daar het eigenlijk één groot kristal vormt en niet meer een geheel van individuele moleculen. daarom ook de sterkte en hardheid. Alhoewel je het wel kan oplossen, maar in welk medium valt me niet direkt in. Het is geen water natuurlijk.

zou het eerder kristallijn zirkoniumdioxide noemen

Lijkt me niet voor de hand te liggen: immers, ook het zirkonium(IV)oxide/zirkoniumdioxide in de vorm van het 'witte poeder' is ook gewoon kristallijn van aard. Tijdens het sinteren verandert alleen wel de kristalstructuur. Zal hier echter verder niet ingaan op de ingewikkelde vaste stoffysica die hier achter zit ....

N.B Het is wel een beetje mijn achtergrond, heb in de jaren '80 chemische technologie gestudeerd (TU-Eindhoven) maar de college's vastestoffysca zijn wat weggezakt (doe nu iets anders :D)..

Gelijk heb je daarin. Mijn chemische kennis is hier alleen beperkt tot het gieten van resonator kristallen. Is sinteren geen verdichtingsproces? Als ik koolstof als voorbeeld neem dan veranderd het samendrukken van koolstof de eigenschappen van koolstof. Het verandert van isolator naar semiconductor en zelfs naar conductor alnaar de graad van samenpersing en de afstand tussen de atomen. Uteindelijk vind je nergens enig duidelijke beeld van dit kristal op internet , heb gisterenavond uit nieuwschierigheid aan het zoeken geweest. Zal maandag even een memo naar de afdeling scheikunde op de uni sturen.

uiteindelijk maakt tandheelkundig de naam niet zoveel uit. We weten dat we het allen over hetzelfde produkt hebben