Kerstmis is traditioneel een tijd van vreugde, viering en samenzijn. Het is echter ook een moment dat zich uitstekend leent voor diepere overpeinzing, bezinning en introspectie. Terwijl we ons omringen met geliefden en genieten van feestelijke lekkernijen, kunnen we ook de tijd nemen om stil te staan bij onszelf en onze levens. Dit is een moment om te reflecteren op het afgelopen jaar, onze keuzes, en de richting die we opgaan. Hoe was het afgelopen jaar? Ben ik op de juiste weg? Doe ik genoeg aan selfcare? Eet en leef ik gezond zoals ik zou willen? Wat wil ik veranderen om een gezonder en evenwichtiger leven te leiden?
Ons lichaam spreekt tegen ons door ziekte en pijn. Gek eigenlijk dat maar zo weinig daarnaar luisteren en hun lichaam altijd liefst zo snel moeilijk de mond willen snoeren. Met een pil, een spuit of maar weer dat glas wijn. Hup stil jij, want ik heb geen tijd voor jou en je gezeur! Op zich niet zo vreemd, want kijk om je heen (of naar jezelf): veel mensen zijn de verbinding met zichzelf kwijt, en zien hun lichaam als een “apparaat” dat, als er iets aan scheelt, maar door ánderen gerepareerd moet worden.
Onze gezondheid is de afgelopen decennia toch voornamelijk een zaak van de dokter of specialist, fysiotherapeut of psycholoog geworden. In plaats dat we bij lichamelijke klachten de rust en de tijd nemen om te kijken naar onze leef-, eet- en dénkvermogen, rennen we bij elke kriebel in maag of geest naar de huisarts. Dié mag vervolgens zeggen wat we ‘mankeren’, en van daaruit gaan we onze levenshouding bepalen: word ik “slachtoffer”, en ga ik nu mijn omgeving manipuleren, zet ik het leven nu op de handrem? Of…. Zie ik mijn overgewicht, klachten of ziekte (of handicap) als een uitnodiging om mezelf op een dieper niveau te ontmoeten, innerlijk te ontwikkelen en tot meer bewustzijn te komen?
Velen van ons gaan die zelfconfrontatie liever uit de weg en schuiven de verantwoording af op anderen die maar moeten uitzoeken hoe ze ons beter gaan ‘maken’. Zo worden er jaarlijks miljarden aan overheidsgeld gebruikt zodat wij maar niet naar binnen hoeven kijken, niets aan onze destructieve gewoonten hoeven doen, in de illusie kunnen blijven verkeren dat gezondheid iets is waar we récht op hebben en het lichaam een machine die altijd weer van buitenaf gerepareerd kan worden.
Als moeheid, onrust, pijn en ziekte ontstaan, is het belangrijk om erachter te komen wat het lichaam ons wil vertellen.
Je lichaam volgen
Een goede vriend zei onlangs tegen me: “Het enige wat je hoeft te doen in dit leven is je lichaam volgen”. En zo is het. Dáár zijn waar het lichaam is, brengt ons terug naar ontspanning en balans. Luisteren naar weerstanden in je lijf houdt ons weg bij de mensen en situaties die niet bij ons passen of zelfs schadelijk voor ons kunnen zijn. En als moeheid, onrust, pijn en ziekte ontstaan, is het belangrijk om erachter te komen (door rust, stilte en de tijd nemen om te voelen) wat het lichaam ons wil vertellen. Op die manier kunnen we de weg terugvinden naar gezondheid en welzijn.
Doen we dit niet, dan laat ons lichaam ons steeds sneller merken dat we op de verkeerde weg zijn. Ons lichaam is een geweldige onderwijzer. Ons lichaam is gestolde energie, vorm geworden door gedachten emoties en overtuigingen en draagt alle ervaringen van het leven met zich mee.
Ook onze cellen hebben bewustzijn, herinnering, reageren op oude trauma’s, angsten en andere onverwerkte emoties en heeft het geheugen van een olifant. Ervaringen die wij vergeten of weggestopt hebben en waarvan we ons niet bewust meer zijn, hebben voor ons lichaam nog elke dag gevolgen, en het laat doorklachten, pijn, vermoeidheid, overgewicht (of ondergewicht) weten met welke ervaringen het nog niet in het reine is.
Het lichaam is volmaakt en onschuldig. Het heeft het geheugen van een olifant en ziet toe op al onze innerlijke waarheden. Het is geen vijand maar een bondgenoot. Het kent ons ‘heilige plan’, onze levenstaak en levenslessen, en laat ons op gezette tijden voelen of daarmee in overeenstemming leven – of niet. Het lichaam is een uitdrukking van de verlangens van onze ziel en herinnert ons aan wie we bedoeld zijn te zijn. Het is tijd dat we het lichaam haar stem teruggeven als waarschuwer, inzichtgever en wegwijzer.
Ziekte is een middel waarmee ons lichaam communiceert. Zo maakt het ons duidelijk dat er iets niet goed gaat.
Wat vertelt jouw lichaam je?
Waarom eindig ik dit boek (Het SSD Plan) hiermee? Omdat mijn kijk op ziekte en beperkingen een filosofische is, maar ook voornamelijk een heel pragmatische: wat dóén we ermee? Dát is de enige relevante en echt interessante vraag als het gaat om ziekte (en eigenlijk alle gebeurtenissen in ons leven). Het is niet zo interessant wat er feitelijk aan ons lichaam mankeert, hoeveel pijn ons dit bezorgt en hoe beperkt we daardoor zijn. Het wordt pas interessant als we bereid zijn er iets zinvols mee te doen. Niet alleen qua voeding, maar ook qua levenshouding en onze omgang met de gebeurtenissen en uitdagingen in ons leven.
Helaas focussen veruit de meeste mensen zich in deze tijd meer dan ooit op symptomen in plaats van oorzaken. Veel mensen zijn de verbinding met zichzelf en hun lichaam kwijt en deze wordt zwakker door de drukte van ons dagelijks leven en de zorgen van de huidige tijd. We begrijpen niet meer waarom dingen ons overkomen en weten niet hoe we onze balans kunnen herstellen. Beetje bij beetje verliezen we de kunst om onszelf te kunnen lezen en de taal van ons lichaam te verstaan. De coronacrisis is daar een goed voorbeeld van: mensen die corona hebben opgelopen en van de IC komen, gaan daarna gewoon op de oude voet verder. Weinig mensen stellen zichzelf vragen als: Wat vertelt mijn lichaam nu? Wordt het niet tijd om zorgvuldiger en met meer liefde met mijzelf om te gaan en gezonder te gaan leven? Dit zijn oneindig veel interessantere vragen dan: Wanneer is er een vaccin?
Ziekte en pijn begrijpen
Ziekte en pijn begrijpen betekent dat je er betekenis aan kunt geven. Op die manier kunnen we de oorsprong van de onbalans begrijpen en weer met onszelf in contact komen. Ziekte is een middel waarmee ons lichaam communiceert. Zo maakt het ons duidelijk dat er iets niet goed gaat, dat het evenwicht is verloren en dat we het moeten herstellen. Het nodig ons uit om het ritme van ons leven te veranderen en te voorkomen dat we dezelfde stappen nemen als we hiervoor hebben gedaan Op die manier brengt het verandering en groei met zich mee: een positieve verandering op weg naar échte gezondheid.
Annemarie
