Op vakantie. Vliegtickets geboekt, verzekering geregeld, tas gepakt. De coronatest is negatief, dus stapt mijn moeder met een gerust hart op het vliegtuig om mij op te zoeken. 12 uur later landt ze op de luchthaven van San Francisco.
Het is de vierde dag van de vakantie. We eten nog een bagel, want vanmiddag willen we naar de Japanse tuin. Maar dan bij de derde hap gaat het mis. Mijn moeder buigt voorover en haalt haar (boven) brug zo uit haar mond.
‘Hoe kan dat nou? Ik at niet eens iets hards’, klinkt het verbaasd. ‘En gelukkig ben ik goed verzekerd!’
Ik bel het noodnummer van de verzekering. Na een tijdje heb ik de juiste persoon aan de lijn. Ja, zegt ze: Tandheelkunde is alleen verzekerd in noodsituaties en tot een maximaal bedrag van € 250,-. Als ik beargumenteer dat 3 uitstekende stalen pinnen toch echt een noodsituatie zijn, geeft zij aan dat ze dat pas achteraf kunnen beoordelen, terug in Nederland naar aanleiding van het verslag van de tandarts. ‘Nou mam’, zei ik, ‘lach maar even naar het vogeltje. Dan maak ik even een foto. Dan kan de verzekering achteraf beoordelen of het een noodsituatie is.’ Mijn moeder lacht haar bovenkaak bloot, ze lijkt Dracula wel.
Nou die Japanse tuin kan niet doorgaan, nu moet eerst de brug er weer in. Ik bel mijn eigen tandarts. Die vertrouw ik het meest. Ook al smeert zij mij ook regelmatig een behandeling aan die, bij controle in Nederland toch niet nodig blijkt …. Maar het is er schoon en ze heeft een beter verhaal dan de tandartsen die ik eerder had hier in Amerika.
Jammer, dat het hier in Amerika in de gezondheidszorg vaak draait om het maximaliseren van inkomsten.
Mijn tandarts is op vakantie. Bij wie kan ik nu terecht voor een noodgeval? De assistent geeft mij het nummer van een collega. Die zit ook vol. Ook na lang aandringen, lukt het niet. Wat nu? Dan maar google: Emergency dentistry. Ik bel de eerste hit op.
We kunnen ’s middags nog terecht. Voordat mijn moeder op de stoel kan plaatsnemen tekenen we de belangrijke papieren en de rekening $350,- af.
Ik kijk om me heen. Gat in de tandartsstoel, een assistent met acryl nagels. Erg blij word ik hier niet van. We krijgen een heel verhaal van de tandarts… De fitting van de brug is niet goed, het is voor hem een liability (verantwoordelijkheid) om het er weer op te zetten. Er moet echt een nieuwe brug komen volgens de tandarts. En zonder röntgenfoto kan hij echt niet verder. Ook zijn liability…. Hoezo slechte fitting en röntgenfoto?
Ik kan de connectie niet leggen tussen de gebeurtenis en de door de tandarts voorgestelde feiten en noodzaak. Wij vragen alleen een tijdelijke terugplaatsing van een brug die er 7 jaar probleemloos in heeft gezeten, om de laatste dagen van de vakantie te overbruggen.
Een nieuwe brug is geen optie, eind van de week vliegt mijn moeder terug. De tandarts strubbelt tegen, moeilijk, moeilijk, liability…. Als je moeder hier had gewoond had ik hem echt niet teruggeplaatst. Als hij door heeft dat ‘het terugplaatsen van de brug’ het maximale is wat aan ons verdiend kan worden is het mogelijk de brug terug te plaatsen. Dat kan niet vandaag, eerst moet de brug nog schoongemaakt worden in een lab.. En tijdelijk terugplaatsen…volgens mij doet hij er niet aan.
Aanvullende kosten nog eens $700,00. Ik wil echt dat de brug de volgende dag weer in haar mond zit, maar dat kunnen ze niet garanderen, met het lab. Dat moet, geef ik terug. Woensdag zijn we ‘out-of-town’.
En die kosten, zijn er geen andere opties, wij zijn niet verzekerd…. Binnen 1 minuut halveert de assistente de prijs die ik moet betalen: Op mijn verzoek sturen ze de brug naar ‘een minder goed lab’. Mijn inschatting is dat een brug schoonmaken niet heel moeilijk is en dat dit minder goede lab dit ook wel kan.. De volgende dag plaatst de tandarts de brug weer op de implantaten. Met de beste lijm die er is, zo vertrouwd de tandarts mij toe. Ik ben blij voor mijn moeder dat ze weer kan lachen, maar voel me wel bekocht. Helemaal als ik me bedenk dat het tijdelijk terugplaatsen van een brug in Nederland €75 kost. De volgende keer toch de brug maar tijdelijk vastzetten met een kauwgompje in geval van nood.
En nog een laatste vakantie tip; Kijk voor de zekerheid nog even je verzekering na! Vooral als je naar Amerika gaat.
